Page 105 - Design_Xezer_2_2018_Layout 1

10 sinəsinə, qarnına vururdu. O təkcə bu
Nənəsi ilə şəhərə yeməyə getmək hərəkətləri ilə deyil, həm də geyimi ilə
dəhşətli idi. Doğrudur, qarı nadir hallarda diqqəti cəlb edirdi: qalın ipəkdən, gündən-
evdən çıxırdı, bununla belə, bəzi günə təravətlənən sifətinə yaraşan parıltılı
restoranlarda onu yaxşı tanıyırdılar, qırmızı kofta... Xidmətçilər, inzibatçı,
xidmətçilər görən kimi qəribə tərzdə bufetdə işləyən qız onu rus mühaciri hesab
gülümsəyirdilər, ancaq Martin bunun edirdi, ancaq o, Ayfeldəki dağ kəndlərindən
istehza və ya doğrudan da, hörmət əlaməti birində dünyaya gəlmişdi, kasıblıqla
olduğunu heç vaxt ayırd edə bilmədi. böyümüşdü. Həmişə də yaxşı yeyib
Nənəsi ağır yeməkləri, qəhvəyi rəngə doyandan sonra uşaqlığında aclıq
çalan qatı, yağlı şorbaları xoşlayırdı – çəkdiyindən danışırdı. Özü də elə ucadan
bunların iyi Martinin ürəyini bulandırırdı – danışırdı ki, qonşu stollarda oturanlar da
deyirdi ki, mayonezləri buza qoysunlar – eşidirdi. Deyirdi ki, qızardılmış çuğundurun
isti, yağlı xörəklərdən sonra buz kimi şirinliyi ləzzət vermirdi, üzsüz südlə bişirilən
çərəzlərdən ləzzət alırdı. İri tikələr şorbalar acı dadırdı. Eləcə də gicitkən
qızartdırır, onu gətirəndə iyləyir, çəngəl- salatının, uşaqlıqda yediyi turş qara çörəyin
bıçaqla yumşaqlığını yoxlayır, ət xoşuna dadını dəqiq təsvir edir və bunları dedikcə 105
gəlməyəndə dinmədən geri qaytarırdı. də təntənə ilə ağ çörəkdən bir dilim
2018
Beş cür salat gətirtdirir, balaca şüşələrdə, götürürdü. Kartofun əleyhinə dünyanın ən
qeyri-adi gümüş qablarda qoyulmuş pis sözlərini işlədir, onu “nişastalı zəhər”,
ədviyyələrdən onlara əlavə edir və xidmətçi “prussiyalıların çörəyi” adlandırır, sonra
ilə bu ədviyyələr barədə uzun-uzadı da dalbadal hansı dialektdəsə xoruz səsi
müzakirələrə başlayırdı. Belə anlarda iri- eşitməmiş elə söyüşlər yağdırırdı ki, Martin
iri doğranıb stolun üstünə qalaqlanan ağ heç birini başa düşmürdü. Nənəsi axırda
çörək dilimləri Martinin yeganə xilaskarına bir dilim ağ çörək götürür, üstünə sous
çevrilirdi və o, əbəs yerə çörəkdən əlavə yaxır və həmin anda gözləri elə vəhşiliklə
xoşladığı kartofu gözləyirdi. Ağımtıl, sarımtıl parıldayırdı ki, oğlan qorxurdu. O vaxt
rəngə çalan, buğlanan kartofa yağ qatıb, evlərində dovşanın necə kəsildiyini təsvir
duz səpib yemək ona ləzzət eləyirdi. edərkən Martin ondan niyə belə
Ancaq nənəsinin kartofdan zəhləsi gedirdi. qorxduğunun səbəbini başa düşürdü. Zərif
Nənəsi şərab içir, Martini də özünün bir heyvanın sümüklərinin şaqqıltısını
uşaqlıqda çox sevdiyi alma limonadı eşidir, gözlərinin qapandığını, qanının
içməyə məcbur edirdi. Martin içməyəndə axdığını görürdü. Nənəsi ona öz bacı- Kişisiz ev
də kefi pozulur və heç cür anlaya bilmirdi qardaşları ilə içalatın üstündə necə
ki, niyə uşaq vaxtı özünün ləzzət aldığı savaşdıqlarını dəqiq təsvir edirdi: ağciyəri,
bu içki nəvəsinin xoşuna gəlmir. Martin qaraciyəri, ürəyi... Bunları bölüşdürəndə
az yeyirdi: salat, şorba, çörək. Xörəklərin həmişə ac olan böyük bacı-qardaşları onu Haynrix Böll.
üstünə vəhşi kimi cuman nənəsi isə onun aldadırdılar. Hətta indinin özündə də,
belə iştahasız yediyini görəndə başını həmin vaxtdan əlli il keçməsinə
bulayırdı. Özü yeməyə başlamamışdan baxmayaraq, qardaşı Mattiasın adını
əvvəl ürəkdən xaç çəkirdi. Qolu dəyirman çəkəndə hirsindən göyərirdi ki, həmişə
pəri kimi fırlanır, əlinin içi ilə alnına, dovşanın ürəyini özünə götürüb. Artıq