Page 285 - Turk_Edebiyyati_Antologiyasi
P. 285
285
göz-gözü görmәz
duman kimi
su qaranlıqdır
vә qәdәhlәr boşalıb
yasәmәnlәr darmadağın
qığılcımlar saçır nar çiçәyi Atilla İlhan
çökür bir daha başımıza göy üzü
alışmış tavan kimi
qanlı haqq-hesabı var
qiyamәtә qәdәr sürәcәk
ölümlә şairlәrin
kim bilir, hardan bilәcәk
nә haraylar keçәcәk hәlә dünyadan
attila ilhan kimi
ADIM SONBAHAR
necә işdi bu
hәr yanına çiçәk yağmış
alça ağacının
işıq içindә üzür
harasından baxsan
gözlәrin qamaşır
halbuki mәn axşam olmuşam
yarpaqlarım tökülür
yavaş-yavaş
adım – sonbahar.
