Page 173 - Design_Isiquro-Son_Layout 1

ən yax şı xid mə tə sərf et mək dir. Bu, ay dın ol sa da, eşikağa -
la rı nın ən azın dan bir müddət ta mam baş qa cür düşündüklə -
rin dən xey li mi sal lar çə kə bi lə rəm. Mis ter Har ri Smi tin bu
gün de dik lə ri də iyir min ci, otu zun cu il lər də bi zim nəs lin
böyük qis mi ni əha tə elə yən ide o lo ji yan lış lıq lar la çox səs -
lə şir. Bi zim pe şə adam la rı nın ara sın da ya yı lan o fik ri nə -
zər də tu tu ram ki, cid di məq sə di olan hər bir eşi ka ğa sı öz
ağa sı nı hə mi şə ye ni dən qiy mət lən dir mə yi və zi fə bor cu
he sab et mə li, hə rə kət lə ri ni do ğu ran sə bəb lə ri öyrə nə rək
on la ra tən qi di ya naş ma lı və ba xış la rı nın giz li mə na sı nı O günlərdən qalanlar
an la ma lı dır. Bu nə zə riy yə yə görə, eşi ka ğa sı yal nız bu za -
man pe şə ba ca rı ğı nın la yiq li məq səd lə rə xid mət et di yi nə
özündə əmin lik hiss elə yir. Be lə əsas lan dır ma da kı ide a -
lizm müəy yən rəğ bət do ğur sa da, şübhə yox dur ki, bu və
mis ter Har ri Smi tin in di ki müha ki mə lə ri düzgün ol ma yan
düşüncə lə rin bir ba şa nə ti cə si dir. Hə min tövsi yə lə ri hə ya ta
ke çir mə yə ça lı şan eşi ka ğa la rı – bə zi lə ri ni çox ümid ve ri ci
kar ye ra gözlə yir di – elə bu sə bəb dən özlə ri ni ta pa bil mə -
di lər. Be lə lə ri nin, ən azın dan, iki si ni şəx sən ta nı yır dım –
heç də ba ca rıq sız adam lar de yil di lər, ağa la rı nı tez- tez də -
yi şib, ha mı sın dan da ümid lə ri ni üzmüşdülər – son ra lar ha -
ra da sa itib- bat dı lar. Bu na tə əcc üblən mə yə dəy məz. Çünki
ger çək hə yat da ağa ya tən qi di ya naş maq la nümu nə vi xid -
mət bir ara ya sığ maz. Bu ra da mürək kəb lik hət ta on da de -
yil ki, bu cür müşa hi də lər lə fik ri ya yın dır maq bi zim yüksək
sə viy yə də müxtə lif xid mə ti tə ləb lə rə uy ğun gəl mir. Mühüm
olan baş qa şey dir – ağa sı nın əməl lə ri ba rə də hə mi şə “öz
qə ti fik ri ni” for ma laş dır ma ğa can atan eşi ka ğa sı özünün
də yər li pe şə kar üçün va cib olan bir key fiy yə ti ni – sa diq li yi -
ni mütləq iti rir. Mə ni düzgün ba şa düşmə ni zi xa hiş edi rəm:
o mə na sız “sa diq li yi” nə zər də tut mu ram ki, fər siz ağa lar
yüksək sə viy yə li pe şə ka rı xid mət də sax la ma ğı ba car ma -
yan da, bu nu bə ha nə gə ti rib gi ley lə nir lər. Üstə lik, müvəq -
qə ti xid mə tə götürüldüyün xa nım və cent lmen lə rə ağı na-
bo zu na bax ma dan sa diq ol ma ğın da tə rə fin də de yi ləm.
Bu na bax ma ya raq, özünü az -çox qiy mət lən di rən eşi ka ğa -
sı üçün hökmən elə bir vaxt gə lib ça tır ki, da ya nıb özünə

173