Page 863 - antologiya - poeziya_175x250_Layout 1
P. 863

Èña Höseynov


            onu ata-baba yurdunda bunca mәşhurlaşdırmış Şәppәliyә mәktub yazdı,
            mәrhum atasının әn yaxın dostu vә özünün әn sәdaqәtli “pasient”i kimi
            Bakıya dәvәt etdi, mәşhur bir cәrrahın – professor Mәmmәdәlinin qızına
            elçi getmәyә çağırdı. Demәyә ehtiyac varmı ki, bu, Şәppәlinin hәyatında
            әn xoşbәxt gün idi!.. Var-yoxunu yığışdırdı. Pәricahan arvadı da götürüb
            getdi. Burda, professor Mәmmәdәlinin ailәsi vә qohum-әqrabası ilә tanışlıq
            zamanı Şәppәlini yeni, daha gözlәnilmәz bir xoşbәxtlik gözlәyirdi. Mәmmә
            onu “pasient”i yox, doğmaca dayısı kimi tәqdim edәndә, sevincindәn
            Şәppәlinin, eynilә “şәppә vuranda” olduğu kimi, alt dodağı sәyrimәyә,
            çimildәşmәyә başladı. Ona elә gәldi ki,  yenә ağzı gedib qulağının dibindә
            duracaq.
                Lakin xoşbәxtlikdәn, heç nә olmadı: görünür, Mәmmә onu lap yerli-
            yataqlı, hәmişәlik müalicә elәmişdi.
                Şәppәli tәntәnәli bir mühitdә, professor qızı Zemfira balanın
            barmağına üzük taxdı. “Lap elә Mәmmәnin özü kimicә, cavanca bir adam”  287
            olan professor Mәmmәdәli ilә üz-üzә oturub “nәki var vurdu”, sonra
            hәftәnin axırı olduğunu xatırlayıb, qәdәhini kәnara qoyub stәkan istәdi, bir
            daha Mәmmәnin sağlığına “balans stәkanı” qaldırdı.
                – Şәppәli dә adam olur ha!
                – Ağzı düzәlәndәn bәri dirçәlir.
                – Sulanır!
                – Qocalığında göyçәklәnir kişi!
                Sovxozda belә deyirdilәr.
                – Mәmmәnin qiyamәt dayısı var.
                – Әla kişidi!
                Bakıda belә deyirdilәr.
                Xüsusәn “Zemfira bala” “Mәmmәnin dayısına” vurulmuşdu.
                – Kakoy u tebya simpatiçnıy dyadka, Mәmmә! Şuplenkiy, dlinnonosıy,
            vılitıy Buratino!..
                Pay-ülüşlә yüklәnib Bakıya gedәndә Şәppәli hәmişә taksini “Nәrgiz”
            kafesinin yanında saxladırdı, avtomatdan zәng vururdu ki, Mәmmә düşüb
            çamadanları qaldırmağa kömәk elәsin. Bu vaxt, kafe ilә üzbәüz binanın ikin -
              ci mәrtәbәsindә pәncәrә taybatay açılırdı, Zemfira balanın incә qamәti
            görünürdü, sevinclә dolu cingiltili qışqırtısı eşidilirdi:
                – Dyadya Buratino!..
                Bunun üstündә Mәmmә hәmişә onu mәzәmmәt edirdi:
                – Mәn kişinin adını qaytarmaq istәyirәm, sәn tәzә lәqәb verirsәn!..
                Mәzәmmәt etmәyinә edir, amma eyni zamanda sakit-sakit gülüm -
            sәyirdi.
   858   859   860   861   862   863   864   865   866   867   868