Page 859 - antologiya - poeziya_175x250_Layout 1

Èña Höseynov

Bir axşam, kontordan hamı çәkilib getdikdәn sonra mühasibliyә
potaboy, yekәqarın, dombagöz bir adam girdi. Salamsız-kәlamsız yaxın -
laşıb, qarnını stola dirәyib dayandı.
Şәppәli stolunun üstündә kağızı dәyişdi, künclәrә knopka sancıb,
siyirtmәdә saxladığı әski parçası ilә mürәkkәbqabının kәnarlarını sürtüb
tәmizlәyirdi. Stolun üstünә sәrilәn kağızı başdan-başa müxtәlif qeydlәrlә,
rәqәmlәrlә dolduran vә buna görә dә kağızı tez-tez dәyişdirmәyi sevmәyәn
Mursaquludan fәrqli olaraq, Şәppәli, axşamlar kontorda tәk qalanda
ayağının altına kәtil qoyub şkafın üst gözündәn qalın kağız “rulonlarını”
endirir, elә bil hәyatının yeknәsәqliyinә nә isә cüzi dә olsa, bir şey artırmaq
niyyәti ilә gündә bir rәngdә – gah ağ, gah göy, gah da çәhrayı kağız seçib
stolun üstünә sәrir, ovucları ilә sığallayıb-hamarlayır vә künclәrә sәliqә ilә,
muncuq kimi qatarla knopka düzürdü. Bu vaxt tәsadüfәn mühasibliyә gәlәn
olanda Şәppәli çalışırdı ki, başını qaldırmasın. Bilirdi ki, uzun illәr әrzindә
qanun şәklinә düşmüş bu vәrdişinә hamı istehza edir. Beş-üç dәqiqәlik işini 283
knopka düzә-düzә vә ya mürәkkәb qabını silә-silә uzadırdı ki, gәlәn adam
istehzalı baxışını yığışdırıb, “özündәn qanıb” çıxıb getsin.
“Qarın” isә getmәdi. Stola dirәnib, bir müddәt onun әllәrinә baxandan
sonra sakit, rәvan sәslә güldü.
– Nahaq can yandırırsan, Şәppәli, – dedi, – nә qәdәr sığal versәn dә,
mәzmun etibarı ilә bu stol elә hesabdar stolu olaraq qalacaq. Bundansa gәl
qulluq göstәr, rәhbәrlik yanında xәtrin xoş olsun.
Şәppәli bu adamı tanımırdı. Rәftarından vә sözlәrindәn başa düşdü ki,
kim isә hәr halda rayonun “kefi kök” adamlarındandır.
– Nә buyurursunuz?
“Qarının” izahından mәlum oldu ki, sovxozun örüşlәrini gәzәrkәn
harda isә “Volqa”sını palçığa bulaşdırıb, indi burda – kontorda başqa mü-
nasib adam tapa bilmәdiyinә görә Şәppәlidәn xahiş edir ki, maşını yumağa
kömәk etsin.
Maşın büsbütün zımrıq içindә idi.
Şәppәli, әlbәttә, kömәk elәdi. Vedrә ilә su daşıdı, tәkәrlәrin “kolpa -
çokları” vә başqa boyu çatan yerlәri yudu, quruladı. Doğrudur, “qarın” özü
dә işlәdi, amma qәribәdir ki, gedәndә Şәppәliyә heç olmasa dilucu razılıq
da elәmәdi. Yenә dә hәmin sakit, rәvan gülüşü ilә:
– Hә, indi gedib öz stoluna sığal verә bilәrsәn, Şәppәli! – deyib starteri
basdı.
Bunun üstündәn neçә illәr keçmişdi, amma maşın görәndә Şәppәli
istәr-istәmәz hәmişә o “qarını”, o “rәvan zırramanı” xatırlayırdı.
Çәmәnlikdә dayanmış süd rәngli “Volqa”nın nikellәri, şüşәlәri günәşin
altında bәrq vururdu. Sahibi dirsәyini pәncәrәdәn çıxarıb, göy şüşәli ey nә -