Page 1050 - antologiya - poeziya_175x250_Layout 1

Azÿrbaycan ÿdÿbiyyatû antologiyasû

– Teymur...
Sәnubәr xanım maraqla:
– Hansı Teymur? – dedi.
– Bizim Teymur...
– Sәn nә danışırsan? Teymuru indicә dәfn elәyib gәlmirsәn?
– Görünür, torpaq bәdәnindәn toku götürüb... Ayılıb...
– Bәs sәnin telefonun onda nә gәzir?
– Yәqin, meyiti qәbirә sallayanda, döş cibimdәn sürüşüb düşüb...
Elә bu vaxt Sәnubәr xanımın mobil telefonuna zәng gәldi. Cәlilin
gözlәri hәdәqәsindәn çıxdı:
– Odur!
Sәnubәr xanım qeyri-ixtiyari qışqırdı:
– Açma!.. Açma!..
474 Telefon bir müddәt zәng çalandan sonra susdu. Sәnubәr xanım yenә
qeyri-ixtiyari qışqırdı:
– Söndür, görәk nә edirik?
Cәlil telefonu söndürdü. Sonra yavaş sәslә dedi:
– Onda, hamı telefonunu söndürsün... Amma...
Sәnubәr xanım vahimә içindә soruşdu:
– Nә amma?
– Deyәk ki, biz söndürdük. Bәs o? O ki, zәng elәyәcәk... qohum-
әqrәbaya, dost-tanışa, işçilәrinә...
Sәnubәr xanım toxtaq sәslә dedi:
– Heç kimin nömrәsini әzbәr bilmir... Amma indi kimsә sәnә zәng
elәyә bilәr...
Cәlilin qaşları azca yuxarı dartıldı:
– Nömrәni bu gün tezdәn almışam... hәlә heç kimә dә vermәmişәm,
– dedi.
Sәnubәr xanım bir-bir hamının üzünә baxandan sonra yavaşdan
mızıldandı:
– Cәlil düz deyir: hәlәlik, telefonlarınızı söndürün, görәk, bu nә işdi
başımıza gәlir... Küçәdә-bacada, toyda-yasda mәni görәn kimi hamı, bir-
birindәn soruşacaq: bu, o xortdamış kişinin arvadıdı? Nә dükan, nә parik-
maxer, hamısı getdi işinә – daha mәn evdәn eşiyә çıxa bilmәrәm...
Cәlil qaşqabağını tökdü:
– İşimiz varmış... Gәl, indi qәbir sök... Rüsvay olacağıq...
Bayaqdan bәri lal-dinmәz dayanan Gündüz, axır ki, dillәndi:
– Elә bu qalmışdı ki, qonşu kәndlәr adımızı “Xortdamışlar” qoysun-
lar...