Page 179 - "Zəfər və ilğım"

sındaydı. Bir qәdәr sonra onun barәsindә daha әtraflı 179
danışacağıq.

Qәfildәn qapı açıldı, Furtseva iti addımlarla tamaşaçı
zalına daxil oldu vә beşinci sıraya keçib, onunçün ayrılmış
oturacağa әylәşdi. Çiyninә saldığı gödәkcә ona şahanә
görkәm verirdi. Onun arxasınca Lübimov, Mojayev, Qlaqolin
dә gәlib, rejissor stolunun yanında oturdular. Rejissor “başla”
komandasını verәndәn sonra zala bir neçә adam da daxil
oldu. Az qala yerәcәn әyilә-әyilә yeriyәn bu adamlar çağırıl-
mamış qonaqlar kimi ayrı-ayrı yerlәrdә oturdular. Hәr şey
sovet dövrünün ab-havasına uyğun rәsmi, quru vә soyuq
görünürdü! Baxmayaraq ki, bu, Taqanka Teatrının әn yaxşı
tamaşalarından biriydi!

Zal hәlә dә soyuq idi, komissiya üzvlәrinin hamısı kos-
tyumdaydı. Bu “partikulyarın” arasında oturmuş müәllif
qәribә tәsir bağışlayırdı. Mojayev kresloya mıxlanıbmış ki-
mi, dümdüz oturmuşdu, Roma sәrkәrdәsinin heykәlini xatır-
ladırdı. Hәyәcanlı olmasına baxmayaraq danışıb-gülür, bütün
görkәmi ilә hamıya uğur qazanacağına әmin olduğunu gös-
tәrmәk istәyirdi.

İşıqlar yavaş-yavaş ölәzimәyә başladı, zalın dәrinliyindә
Voznesenskinin fiquru göründü. Teatr müdiriyyәtinin tәlәbi
ilә aktyorları zala buraxmamışdılar. Bir dәfә Lübimov Paris
Milli Teatrının mәşhur rejissoru Jan Viları mәşqlәrdәn birinә
dәvәt etmişdi. Viları “Yumanite” qәzetinin müxbiri Maks
Leon müşayiәt edirdi. “Yuxarılar” bundan xәbәr tutan kimi,
direktora töhmәt verildi vә bu hadisә iki teatrın rәhbәrliyi
arasında kiçik bir ixtilaf doğurdu.

Tamaşa hәlә başlamamışdı, tәntәnәli әhvali-ruhiyyә ilә
yanaşı, bir qorxu hissi dә hökm sürürdü. İndiyәcәn teatra
heç bir nazir ayaq basmamışdı. Odur ki, sәhnә arxasında
gözlәyәn aktyorlar hәyәcanlarını güclә boğurdular. Özünü
rahat hiss edәn bir adam vardısa, o da Lübimov idi. “Sezuanlı
xeyirxah”dan sonra sanki hәr cür gözlәnilmәzlikdәn