Page 228 - "Yeni söz"

nc yazarların ədəbiyyat almanaxı

barmaqlarının ucuna!
Amma yenə toxuna bilməz,
çatmaz əlləri Ona...

Bir gün ürkər,
görəndə çiynindən çıxan
ağappaq, ağappaq lələkləri...
“Ata! Ata!”, – qışqırar.
Qışqırar, pərən salar çiynindəki mələkləri.
Atar özünü lələklərinin ucundakı həsrətdən,
nə ölüsünü görən olar, nə dirisini:
yer üzündə bir uşaq azalar,
göy üzündə bir mələk çoxalar...

Uşaqlar

Uşaqlar,
bilməzsiniz olmadığınız evin səssizliyini...
Siz olmayan evlərin
sükutunun dərinliyindən
heç Məlikməmməd də çıxa bilməz.

Bilməzsiniz
sizə həsrət qalanların
evdə pişik saxlamasının ağrısını.

Qonşuda bir qadın var
dibçəkdəki güllərinə
“qızım” deyir, pişiyinə “oğlum”...

Uşaqlar,
siz olmayan evlərdə
televizorda heç vaxt
cizgi filmi göstərmirlər.

228