Page 200 - "Yeni söz"

nc yazarların ədəbiyyat almanaxı

Tonqal

Boynu bükük qalıb bu boz tonqalın
Başına fırlanan bir kəsi yoxdu...
Bütün çır-çırpısı alovdan yalın,
Kül olub, qırmızı çöhrəsi yoxdu...
Niyə yaddan çıxıb, görəsən, Allah,
Ümidi alışan bu tənha tonqal?
Eh... külü sovrulub öz ürəyinə
Danışmır, ağlayır, kirimişcə, lal...
Hanı bu tonqalı quran yiyəsi?
Bayram nəşəsindən qaçaqmı yoxsa?
Vallah, bağışlamaz Quran yiyəsi,
İnsan bu bayramı kinində boğsa...
Bəlkə də, ürəyi yandı tonqalın,
İldırım səsiydi – amanı, ünü!
Elə bu tonqalın göz yaşlarıymış,
Buluddan töküldü bu bayram günü.

200