Page 260 - Patriarxın payızı

şәxsi katibi dә onlardan idi. Bir sözlә, heç kәsin ağlına
belә gәtirә bilmәdiyi bir çox işlәrlә yenә onlar mәşğul
olurdu: qiyamı yatırmağa kömәk edәnlәr, tәhlükәli
adamları aradan götürәnlәr, hәddәn artıq çılğın, lаkin
qәtiyyәtli beyinlәrdә hәlә tam yetişmәmiş sui-qәsd
planlarının üstünü açanlar da onlar idi. Onlar öz işini
QABRİEL QARSİA MARKES әsl mәnasında, hәqiqi vәtәnpәrvәrlәr isә әmin idilәr ki,
özünәinamla, аbırsız bir arxayınlıqla görürdülәr. Sözün

bütün bu әmәllәrdәn prezidentin xәbәri yoxdur. “Əgәr
bilsәydiniz… ah, bircә bilsәydiniz, mәnim generalım…” –
deyә ürәklәrindә ona üz tutur, bütün bu dәhşәtlәr barәdә
söhbәtlәri dönә-dönә xatırlayır vә uşaq sadәlövhlüyü ilә
güman edirdilәr ki, sözlәri generalın qulağına çatsaydı,
Saens de la Barra çoxdan bu satqınları liman qalasının
yanındakı qәbiristanlığa sürüklәyәrdi. Odur ki, әsl vәtәn -
pәrvәrlәrdәn biri bir gün, nәhayәt ki, özünü generalın
yanına sаldırmış, bütün bunlar barәdә cәsarәtlә danışmış
vә sarsılmışdı… general ona diqqәtlә qulaq asıb demişdi
ki, sırğa elәyib qulağından assın: bu barәdә heç vaxt heç
nә bilmәyib, bilmir vә bilmәyәcәk, heç kәslә heç nә
danışmayıb; bunları deyәndәn sonra qoca susub bir
müddәt sınayıcı baxışlarla hәmin о vәtәnpәrvәri seyr
etmişdi.
Bu hаdisәdәn sonra general bir azca sakitlәşmişdi,
amma bu sakitliyin ömrü uzun çәkmәmişdi, çünki
kәsilmiş başlarla dolu kisәlәr bir ucdan saraya daxil ol-
maqda idi vә kisәlәr o qәdәr çoxalmışdı ki, daha Xose
İqnasio Saens de la Barranın bu bоydа insan qanını heç
bir şәxsi mәqsәd güdmәdәn tökdüyünә inanmaq mümkün
deyildi; qoşun komandirlәrinin öz miskin gücsüzlük l ә -
riylә belә asanlıqla barışmaları, mәvaciblәrinin qaldırıl -
masını bеlә tәlәb еtmәmәlәri ona lap şübhәli gәlirdi.
Оdur ki, hәrbçilәrin müәmmalı itaәtkarlığının, üsyana
260 qalxmamalarının, belә azğın hәrәkәtlәr edәn bu adamın
aradan götürülmәsini tәlәb etmәmәlәrinin әsl sәbәbini
öyrәnmәk üçün onların vәziyyәti ilә daha yaxından tanış