Page 261 - Patriarxın payızı
P. 261

PATRİARXIN PAYIZI

          olmaq qәrarına gәldi vә bir dәfә әn uzaqgörәn, cәsur
          hәrbçidәn soruşdu ki, silahlı qüvvәlәrin lәyaqәtini tap-
          dalayan bu qaniçәn lotunun başını bәdәnindәn ayırmaq
          vaxtı hәlә çatmayıb? Cavab onu tәәccüblәndirdi: “Ah,
          yox, mәnim generalım, bir az şişir dirsiniz”. O vaxtdan
          bәri qoca hәr dәfә ona lotereyalarla bağlı bәdbәxt uşaq -
          ların taleyini xatırladan bu ölüm qo xul u “qanun çәrçi -
          vәsindә tәrәqqi” adlı bic qurğuda kimin kim tәrәfindә
          olduğunu, kimin kimә zidd getdiyini heç cür ayırd edә
          bilmirdi. Saens de la Barra da ayıq-sayıq idi, hökmdarının
          qızğın hәyәcanlarını tәlimçi bacarığıyla yatırdırdı: “Rahat
          yatın, mәnim generalım, dünya sizindi!” – dеyә tez-tez
          tәkrarlayaraq generalı yenә inan dırırdı ki, ona vә yalnız
          ona mәxsus olan bu dünyada hәr şey çox sadә vә aydındı
          vә bu aydınlığı dәyişmәyә dәymәz. Odur ki, hәyat öz
          axarıyla gedirdi; o hәmin mәzar zülmәtli kimsәsiz evindә
          – möhtәşәm prezident sәrdabәsinin qaranlıq dәhlizlәrindә
          vurnuxur, bu mәnаsız vurnuxmadan tez-tez bezib çаrәsiz
          ümidsizliklә: “Lәnәt şeytana, axı mәn kimәm – insanam,
          yoxsa nәyinsә güzgüdәki әksi?.. Əgәr sәhәrin bu vәdәsi,
          saat on birdә әtrafda bir ins-cins yoxdursa, onda mәn
          kimәm?.. Bu kimsәsiz saray sәhralığında Allahın dilsiz-
          ağızsız toyuğu belә yoxdur…” – fikirlәşir, sonra öz-
          özüylә danışa-danışa kеçmişdә qаlаn şirin xatirәlәri –
          sübhün ala-toranlığından yemәk artıqları üstә itlәrlә
          әlbәyaxa savaşan cüzamlı vә iflic xәstәlәrin hay-küyünün
          eşidildiyi dövrlәri, uzaq-uzaq yerlәrdәn kişili-qadınlı
          axışıb-gәlәn saysız-hesabsız insаn kütlәlәrinin pillә kәn -
          lәrә tökülüb-dаğılmış inәk tәzәklәrinin üstüylә sürüşә-
          sürüşә, onun qarşısında diz çökәrәk yaralarını sağaltmağı,
          uşaqlarını xaçlamağı, yaxud qarınağrısından qurtarmağı
          xahiş edib yalvardığı günlәri yadına salırdı… “Əlinizi
          verin, mәnim generalım, ürәyimә sakitlik gәtirin –
          köksümә dolmuş bu vаhimәli tәlаtümü yalnız siz yatıra   261
          bilәrsiz!”, “Bir dәnizә baxın, mәnim generalım, qasır -
          ğalar tәkcә sizin qarşınızda ram olur! Sәmaya fikir verin,
   256   257   258   259   260   261   262   263   264   265   266