Page 100 - Miisir

– Vuuuu, vuuuu, vaa!
Tullanan pişik durbinini qaldırıb sәmaya baxdı, sonra uca sәslә dedi:
– Әlbәttә, әlbәttә, bu, kosmosdan gәlmiş oğruların sәsidir. Mәn bu oğrular
barәdә hәr şeyi bilirәm. Biz Duqduqu onların әlindәn xilas etmәliyik... Onlar
gәlirlәr, gәlirlәr!
Daşadöyәn heyrәtlә tullanan pişiyә baxdı, sonra oradan uzaqlaşıb, heyvanxananın
üzәrindә uça-uça qışqırmağa başladı:
– Duqduqu kosmosdan gәlәn oğruların әlindәn xilas edin! Duqduqu kosmosdan gәlәn
oğruların әlindәn xilas edin!
Uzunqulaq sәsә diqqәtlә qulaq asaraq quyruğunu asta-asta yellәyirdi, sәs hәlә
dә gәlirdi:
– Vuuuu, vuuuu, vaa!
Uzunqulaq Duqduqa yaxınlaşıb, gülә-gülә onun sol qulağına uca sәslә bağırdı:
– Ha, ha, ha... O, müәmmalı bir milçәkdir, hәmişә quyruğumun әtrafında uçan
mil çәk, mәn onun sәsini eşidirәm, ancaq özünü görmürәm. Bәli, bәli, hәmin müәm ma lı
mil çәkdir, onu heç kәs görә bilmir, ancaq o, quyruqları dişlәyir.
Duqduq dönüb arxasına baxanda quyruğunun olmadığını gördü. Öz-özünә güldü vә
bir qәdәr arxayınlaşdı.
Qarğa isә sürәtlә uçub, şәhәrin üzәrindә qışqırmağa başladı:
– Duqduqu müәmmalı milçәkdәn xilas edin! Duqduqu müәmmalı milçәkdәn xilas
edin!
Günәş göyün ortasına çatanda Duqduqun әtrafındakı sәs-küy son hәddә çatmışdı.
O sәs dә elә hey gәlirdi:
– Vuuuu, vuuuu, vaa!
Onlar qorxur, sәsin haradan gәldiyini dәqiqlәşdirә bilmirdilәr. Bu vaxt sahә
100
sahibinin oğlu Hәssan gәldi. O, sәsgәlәn yerә – su quyusuna tәrәf getdi vә gördü
ki, quyunun taxtadan olan qapağı ağzından bir az aralanıb. Hәssan qapağı yaxşı
bağlayan kimi sәs kәsildi.
Hamı bir-birinә baxdı, başa düşdülәr ki, quyunun ağzında açıq qalmış yerdәn
gәlәn sәs külәyin sәsi imiş.
Bir-birinә baxdılar, hamısının üzü xәcalәtdәn qızarmışdı. Sonra gülüşdülәr...
Birdәn Günәşә baxıb gördülәr ki, o da sәmanın ortasında gülür, rәqs edib, mahnı
oxuyur. Bu sirri bilәn tәkcә o idi, bilәn isә heç vaxt nә utanar, nә dә qorxar!