Page 145 - dailan
P. 145
Dailan Kifki
Әslindә, nә baş vermişdi?
Sәn demә, mәn Dailan Kifkinin üzәrinә boya ilә
paltar çәkәndә o, hәmişәki kimi, xortumu yuxarı
vәziyyәtdә dәrin yuxuya gedibmiş.
Mәn ona şalvar çәkmәk üçün aşağı әyildiyim vaxt
yazıq pis yuxu görüb, xortumunu endirib.
Tәbii ki, xortum mәnim başıma düşüb.
Yazıq Dailan Kifki peşman baxışlarla mәnә baxır vә
sanki deyirdi: “İstәmәdәn oldu, bilmәdәn oldu, xor-
tumum düşdü, sәnin aşağı әyildiyini bilmirdim”.
Nәhayәt, tam özümә gәlib ayağa qalxanda gördüm
ki, sәnәt әsәrim korlanıb.
İş ondadır ki, Dailan Kifkinin xortumu aşağı sal-
lananda qalstukun vә düymәlәrin üstünü örtürdü.
– Xortumunu yuxarı qaldır! – ona hökmlә dedim.
Tәrpәnmәdi.
– Dәrhal qaldır xortumunu!
Xeyri olmadı.
– Qaldır dedim!
Yenә dә heç nә dәyişmәdi.
Bu vaxt qardaşım Roberto әl-qolu ilә özünә yol açıb
ortaya çıxdı vә dedi:
– Qoy mәn cәhd edim, fillәrin dilindәn başım çıxır.
Dailan Kifkiyә yaxınlaşdı, qulağının birini qaldırdı
vә ona dedi:
– Ya xortumunu qaldır, ya da bir daha yulaf
şorbası görmәyәcәksәn.
Bunu eşidәn Dailan Kifki xortumunu xeyli yuxarı
qaldırdı vә qalstukla düymәlәr göründü.
– Dailan Kifki belә rәnglәnmiş halda sәrnişin kimi
qatara minә bilәr, elә deyilmi? – soruşdum.
– Әlbәttә, minә bilәr, – hamı bir ağızdan dedi. –
Fil olduğu, demәk olar, bilinmir.
145
Әslindә, nә baş vermişdi?
Sәn demә, mәn Dailan Kifkinin üzәrinә boya ilә
paltar çәkәndә o, hәmişәki kimi, xortumu yuxarı
vәziyyәtdә dәrin yuxuya gedibmiş.
Mәn ona şalvar çәkmәk üçün aşağı әyildiyim vaxt
yazıq pis yuxu görüb, xortumunu endirib.
Tәbii ki, xortum mәnim başıma düşüb.
Yazıq Dailan Kifki peşman baxışlarla mәnә baxır vә
sanki deyirdi: “İstәmәdәn oldu, bilmәdәn oldu, xor-
tumum düşdü, sәnin aşağı әyildiyini bilmirdim”.
Nәhayәt, tam özümә gәlib ayağa qalxanda gördüm
ki, sәnәt әsәrim korlanıb.
İş ondadır ki, Dailan Kifkinin xortumu aşağı sal-
lananda qalstukun vә düymәlәrin üstünü örtürdü.
– Xortumunu yuxarı qaldır! – ona hökmlә dedim.
Tәrpәnmәdi.
– Dәrhal qaldır xortumunu!
Xeyri olmadı.
– Qaldır dedim!
Yenә dә heç nә dәyişmәdi.
Bu vaxt qardaşım Roberto әl-qolu ilә özünә yol açıb
ortaya çıxdı vә dedi:
– Qoy mәn cәhd edim, fillәrin dilindәn başım çıxır.
Dailan Kifkiyә yaxınlaşdı, qulağının birini qaldırdı
vә ona dedi:
– Ya xortumunu qaldır, ya da bir daha yulaf
şorbası görmәyәcәksәn.
Bunu eşidәn Dailan Kifki xortumunu xeyli yuxarı
qaldırdı vә qalstukla düymәlәr göründü.
– Dailan Kifki belә rәnglәnmiş halda sәrnişin kimi
qatara minә bilәr, elә deyilmi? – soruşdum.
– Әlbәttә, minә bilәr, – hamı bir ağızdan dedi. –
Fil olduğu, demәk olar, bilinmir.
145
