Page 99 - "Bildirçin və payız"

Áèëäèð÷èí âÿ ïàéûç

İsa pәncәrәdәn boylandı. Evin qarşısındakı ağac-
ların budaqları arasından görünәn üfüqi sıx buludlar
örtmüşdü.

– Fikirlәşirәm. Qahirәni birdәfәlik tәrk etmәk
haqqında fikirlәşirәm.

12
Bir neçә ay da belә keçdi. Suallar içindә çırpına-
çırpına itib-batan İsa şübhә vә tәrәddüddәn xilas ola
bilmirdi. Nәhayәt, günlәrin bir günü anasına dedi:
– Qәti qәrara gәlmişәm, İsgәndәriyyәyә
gedәcәyәm.
Anası oğlunun qәribә davranışlarına vә verdiyi
tez-tәlәsik, qeyri-standart qәrarlara çoxdan adәt
etmişdi.
– Yay hәlә qurtarmayıb axı, – arvad yazıq-yazıq
dillәndi.
– Yaylamağa yox, hәmişәlik gedirәm, – dedi.
Yazıq arvadın göz qapaqları titrәmәyә başladı. O
isә öz alәmindә idi.
– Hәlәlik yaşayaram da orda...
– Niyә axı?
– Çünki orda nә mәnim tanıdığım, nә dә mәni
tanıyan kimsә var. Belә, mәnim üçün daha münasib
olar.
– Sәnin bu әhvali-ruhiyyәn mәnim heç xoşuma
gәlmir, – anası narazı halda başını yellәdi. – Kişi olan
kәs çәtinliklәrlә üzlәşdikdә başqa cürә hәrәkәt
etmәlidir. Nә qәdәr ki, gec deyil Hәsәnin tәklifini
dәyәrlәndir!..

99