Page 103 - "Bildirçin və payız"

Áèëäèð÷èí âÿ ïàéûç

– Bәlkә elә yaxşı olar, qızlardan birinin yanında
qalasan?

– Yox, olmaz, – qәti olaraq etiraz etdi. – Axı mәn dә
tәrsәm. Köhnә evimizә gedib orda qalmağım,
zәnnimcә, hamı üçün әn xeyirlisidir.

Qızlar yenә mübahisә etmәyә başladılar. Hәr biri
tәkidlә bildirirdi ki, anası onlarda qalsa, özünü rahat
vә xoşbәxt hiss elәyәr. Lakin anaları bu sözlәrdәn heç
birinә әhәmiyyәt vermәdi. İsa isә bu gözәl mәnzili
itirәcәklәri sәbәbindәn dәrin tәәssüf hissi keçirmәyә
başlamışdı. O, eyvanın qarşısını kәsәn vә külәyin uzun
budaqlarını o tәrәf-bu tәrәfә yellәdiyi ağaclara dәrdli-
dәrdli baxıb öz-özünә dedi: “Elә bil Allahın qәzәbi
tutub bizi”.

Yenә bacılardan biri izahat vermәyә çalışdı:
– Burda yaşamağa öyrәşәn adam, gedib tәzәdәn o
köhnә evdә necә qala bilәr?!
İsa fikir verdi ki, hәyәcandan anasının gözlәri
sәyriyir, dodaqları titrәyir. Onun indi dözmәyib
ağlayacağını zәnn etdi, lakin qadın titrәk sәslә dedi:
– Yox, niyә ki?! Pis ev deyil. Axı orda mәn sizin
hamınızı dünyaya gәtirmişәm!..

13
Otağa ölü bir sükut çökmüşdü. Ətrafda olan hәr
şey sadәcә bu sükutu tamamlamağa xidmәt edirdi.
Hәr nә qәdәr ona acı versә dә, ağrıdan qovrulan ürәyi
yer dәyişikliyinә sevinirdi. Bir dә ki, bu sadә mebellә
bәzәdilmiş kiçik mәnzil elә dә dözülmәz bir yer dey-

103