Page 89 - "Bildirçin və payız"
P. 89
Áèëäèð÷èí âÿ ïàéûç
– Unutma! – İbrahim üzünü Samirә tәrәf tutub
dedi. – Bir çox şirkәtlәrin rәyasәt heyәtlәrindә bizim
adamlar әylәşib.
“Bizim adamlar” e-e! Elә bil bütün günü qәzetlәrdә
partiyanı topa-tüfәngә tutub onun istefasını tәlәb
elәyәn bu deyildi! İnsanlar arasında әdavәt
toxumlarının sәpilmәsinә sәbәb olan ikiüzlülükdәn
böyük nifrәtә layiq ikinci bir hәrәkәt yoxdur. Görәn,
harda qaldı alicәnablıq, mәrdlik, dürüstlük kimi nәcib
keyfiyyәtlәr?!
– Sәn canın, sәmimi de! – İsa ondan soruşdu. –
Qәzetdә mәqalәlәrini özün oxuyanda nә hiss
elәyirsәn?
İbrahim әylәşәnlәrin ona gülәrәk qulaq asmasına
mәhәl qoymadan tәmkinlә cavab verdi:
– Onda özümә sual verirәm ki, görәsәn, Allah-tәala
bәşәr övladının bu qәdәr alçalmasına niyә izin verir?
– Eybi yox! Qәm elәmәyin! Əlimizdәn gәlәni
elәyәcәyik ki, ikiniz dә sanballı şirkәtlәrdәn birindә
yaxşı bir vәzifә tutasınız, çünki hәr ikiniz buna la-
yiqsiniz, – başı qәlyana qarışmış Abbas onu özündәn
bir qәdәr aralayıb dedi. O, indi stulun üstündә bardaş
qurub oturmuşdu. Ölü rәnginә çalan sifәtindә domba
gözlәri qәribә dә olsa par-par parıldayırdı. Ortaboylu
bu keçәl oğlan, әslindә olduğundan әn azı on yaş
böyük görünürdü.
Söz sözü çәkdi. Mövzular bir-birinә qarışdı. “Gör
bir nә qәdәr insan var bu dünyada, – İsa yenә fikrә
getdi. – Nә qәdәr insan varsa, o qәdәr dә fikir var.
Götürәk, elә bu kafeni! Hәrәnin ağzından bir avaz
89
– Unutma! – İbrahim üzünü Samirә tәrәf tutub
dedi. – Bir çox şirkәtlәrin rәyasәt heyәtlәrindә bizim
adamlar әylәşib.
“Bizim adamlar” e-e! Elә bil bütün günü qәzetlәrdә
partiyanı topa-tüfәngә tutub onun istefasını tәlәb
elәyәn bu deyildi! İnsanlar arasında әdavәt
toxumlarının sәpilmәsinә sәbәb olan ikiüzlülükdәn
böyük nifrәtә layiq ikinci bir hәrәkәt yoxdur. Görәn,
harda qaldı alicәnablıq, mәrdlik, dürüstlük kimi nәcib
keyfiyyәtlәr?!
– Sәn canın, sәmimi de! – İsa ondan soruşdu. –
Qәzetdә mәqalәlәrini özün oxuyanda nә hiss
elәyirsәn?
İbrahim әylәşәnlәrin ona gülәrәk qulaq asmasına
mәhәl qoymadan tәmkinlә cavab verdi:
– Onda özümә sual verirәm ki, görәsәn, Allah-tәala
bәşәr övladının bu qәdәr alçalmasına niyә izin verir?
– Eybi yox! Qәm elәmәyin! Əlimizdәn gәlәni
elәyәcәyik ki, ikiniz dә sanballı şirkәtlәrdәn birindә
yaxşı bir vәzifә tutasınız, çünki hәr ikiniz buna la-
yiqsiniz, – başı qәlyana qarışmış Abbas onu özündәn
bir qәdәr aralayıb dedi. O, indi stulun üstündә bardaş
qurub oturmuşdu. Ölü rәnginә çalan sifәtindә domba
gözlәri qәribә dә olsa par-par parıldayırdı. Ortaboylu
bu keçәl oğlan, әslindә olduğundan әn azı on yaş
böyük görünürdü.
Söz sözü çәkdi. Mövzular bir-birinә qarışdı. “Gör
bir nә qәdәr insan var bu dünyada, – İsa yenә fikrә
getdi. – Nә qәdәr insan varsa, o qәdәr dә fikir var.
Götürәk, elә bu kafeni! Hәrәnin ağzından bir avaz
89
