Page 429 - "Bildirçin və payız"
P. 429
Ùåêàéÿëÿð
otağına qaçıb, qәbuledicini yandırdı, qapıçını çağırıb,
çaxır vә kabab gәtirmәsini әmr elәdi, kiçik qonaqlıq
tәşkil elәmәk niyyәtindәydi. Sonra yataq otağına
qayıdıb, ucadan, sanki eşq elan edirmiş kimi dillәndi:
– Gör bu dörd ildә sәni neçә dәfә kafedә görmüşәm!
Ağlım olmayıb, vallah!
– İndi dә çıxıb gedirsәn, – Dünya dodaqlarını
büzdü.
– Birisigün, – deyib, tәәssüflә başını yırğaladı.
Dünyanın ayaq tәrәfindә bardaş qurub oturdu vә
radioda sәslәndirilәn rәqs musiqisinin ritmini tutaraq,
barmaqlarıyla çarpayının kәnarını tıqqıldatdı. Qadına
baxdıqda üzündә yorğunluqdan әsәr-әlamәt görmәdi
vә beyninә tәzә bir fikir gәldi:
– Bәlkә, axşamtәrәfi şәhәri bir gәzmәyә çıxaq? –
cәld ayağa qalxıb tәklif elәdi.
Balaca bir restorana getdilәr. Bәrәkәt hamıya bәlli
olan qәnaәtcilliyini bir kәnara qoyub, pulları sağa-
sola sәpәlәyirdi. Yaxşıca içdilәr, oynadılar, bir dәnә
dә olsun rәqsi buraxmırdılar. Bәrәkәtin gözü hәrdәn
restoranın bir küncündә oturan gәnc oğlana sataşırdı,
hәmin adamın onun yanındakı qadına göz qoyduğunu
anlamışdı vә lazım gәlәrsә, ağzının payını vermәyә
hazırıydı. Hәmin gәncsә Dünyaya yaxınlaşıb, hörmәtlә
baş әydi vә onu növbәti rәqsә dәvәt etdi. Bәrәkәt
әsәbdәn qıpqırmızı pörtdü.
– Nә olub sәnә?! – qadın onu sakitlәşdirdi. – Burda
pis bir şey yoxdur.
– Amma mәnә xoş gәlmir, – qaşqabaqlı halda
dillәndi. Sonra gәncә sarı çevrilib, kobud şәkildә dedi:
429
otağına qaçıb, qәbuledicini yandırdı, qapıçını çağırıb,
çaxır vә kabab gәtirmәsini әmr elәdi, kiçik qonaqlıq
tәşkil elәmәk niyyәtindәydi. Sonra yataq otağına
qayıdıb, ucadan, sanki eşq elan edirmiş kimi dillәndi:
– Gör bu dörd ildә sәni neçә dәfә kafedә görmüşәm!
Ağlım olmayıb, vallah!
– İndi dә çıxıb gedirsәn, – Dünya dodaqlarını
büzdü.
– Birisigün, – deyib, tәәssüflә başını yırğaladı.
Dünyanın ayaq tәrәfindә bardaş qurub oturdu vә
radioda sәslәndirilәn rәqs musiqisinin ritmini tutaraq,
barmaqlarıyla çarpayının kәnarını tıqqıldatdı. Qadına
baxdıqda üzündә yorğunluqdan әsәr-әlamәt görmәdi
vә beyninә tәzә bir fikir gәldi:
– Bәlkә, axşamtәrәfi şәhәri bir gәzmәyә çıxaq? –
cәld ayağa qalxıb tәklif elәdi.
Balaca bir restorana getdilәr. Bәrәkәt hamıya bәlli
olan qәnaәtcilliyini bir kәnara qoyub, pulları sağa-
sola sәpәlәyirdi. Yaxşıca içdilәr, oynadılar, bir dәnә
dә olsun rәqsi buraxmırdılar. Bәrәkәtin gözü hәrdәn
restoranın bir küncündә oturan gәnc oğlana sataşırdı,
hәmin adamın onun yanındakı qadına göz qoyduğunu
anlamışdı vә lazım gәlәrsә, ağzının payını vermәyә
hazırıydı. Hәmin gәncsә Dünyaya yaxınlaşıb, hörmәtlә
baş әydi vә onu növbәti rәqsә dәvәt etdi. Bәrәkәt
әsәbdәn qıpqırmızı pörtdü.
– Nә olub sәnә?! – qadın onu sakitlәşdirdi. – Burda
pis bir şey yoxdur.
– Amma mәnә xoş gәlmir, – qaşqabaqlı halda
dillәndi. Sonra gәncә sarı çevrilib, kobud şәkildә dedi:
429
