Page 431 - "Bildirçin və payız"
P. 431
Ùåêàéÿëÿð
lәrdәn biri – ortayaşlı bir kişi xeylağı ya qәsdәn, ya
tәsadüfәn Dünyaya tәrәf sıxıldı. Bunu görәn Bәrәkәt
tanımadığı bu şәxsә hәdәlәyici nәzәrlәrlә baxdı, lakin
adamın buna әhәmiyyәt vermәdiyini vә heç yerindәn
tәrpәnmәdiyini görüb, әn pis sözlәrlә onu tәhqir
etmәyә başladı. Kişi dә eyni tәrzdә cavab verdikdә,
başı çaxırın tәsirindәn hәlә dumanlanan Bәrәkәt onu
yumruq atәşinә tutdu. Amansız dava-dalaş yaxşı
insanların söhbәtә qarışmasına vә onları ayırmasına
kimi davam etdi. Bәrәkәt sol yanağında ağrı hiss etdi,
yarılmış alt dodağından qan axırdı, yolboyu onu
silmәyә mәcbur qaldı. Lakin rәqibin şişmiş burnundan
fışqıran vә bığlarını tünd-qırmızı rәngә boyayan qan
bütün xoşagәlmәzliklәrin әvәzini verirdi. Tramvaydan
düşәndә yağış әtirli tәmiz hava rahatlıq gәtirirdi vә
onun әhvali-ruhiyyәsi tәzәdәn qalxdı.
– Mәnim yaralarım bekaradır, ancaq o, çox güman,
burunsuz yaşamalı olacaq.
– Az qalmışdın onu öldürәsәn! – sevgilisinin bunları
deyәcәyinә hazır olan Dünya tez dillәndi.
Bәrәkәti gülmәk tutdu, sonra uşaqlıq vә gәnclik
illәrindә iştirakçısı olduğu davalar haqqında hәvәslә,
qürur hissilә danışmağa başladı vә yalnız vәzifәyә
keçdikdәn sonra “ağır oğlan” olduğunu, münasibәtlәrә
qol gücü ilә deyil, ağılla aydınlıq gәtirdiyini dedi.
Evә gәlib çatanda stolun üstündә qapıçının qoyduğu
çaxır vә kabab onları gözlәyirdi.
– Nә gözәl! – Bәrәkәt sevindi. – Bircә gül dәstәsi
çatmır. Yaddan çıxıb, alınmayıb.
Dünya onun yarasını yuyub, yanağını dәsmalla
sildi. O da cәsur quldurlar haqqında mahnılar oxumağa
431
lәrdәn biri – ortayaşlı bir kişi xeylağı ya qәsdәn, ya
tәsadüfәn Dünyaya tәrәf sıxıldı. Bunu görәn Bәrәkәt
tanımadığı bu şәxsә hәdәlәyici nәzәrlәrlә baxdı, lakin
adamın buna әhәmiyyәt vermәdiyini vә heç yerindәn
tәrpәnmәdiyini görüb, әn pis sözlәrlә onu tәhqir
etmәyә başladı. Kişi dә eyni tәrzdә cavab verdikdә,
başı çaxırın tәsirindәn hәlә dumanlanan Bәrәkәt onu
yumruq atәşinә tutdu. Amansız dava-dalaş yaxşı
insanların söhbәtә qarışmasına vә onları ayırmasına
kimi davam etdi. Bәrәkәt sol yanağında ağrı hiss etdi,
yarılmış alt dodağından qan axırdı, yolboyu onu
silmәyә mәcbur qaldı. Lakin rәqibin şişmiş burnundan
fışqıran vә bığlarını tünd-qırmızı rәngә boyayan qan
bütün xoşagәlmәzliklәrin әvәzini verirdi. Tramvaydan
düşәndә yağış әtirli tәmiz hava rahatlıq gәtirirdi vә
onun әhvali-ruhiyyәsi tәzәdәn qalxdı.
– Mәnim yaralarım bekaradır, ancaq o, çox güman,
burunsuz yaşamalı olacaq.
– Az qalmışdın onu öldürәsәn! – sevgilisinin bunları
deyәcәyinә hazır olan Dünya tez dillәndi.
Bәrәkәti gülmәk tutdu, sonra uşaqlıq vә gәnclik
illәrindә iştirakçısı olduğu davalar haqqında hәvәslә,
qürur hissilә danışmağa başladı vә yalnız vәzifәyә
keçdikdәn sonra “ağır oğlan” olduğunu, münasibәtlәrә
qol gücü ilә deyil, ağılla aydınlıq gәtirdiyini dedi.
Evә gәlib çatanda stolun üstündә qapıçının qoyduğu
çaxır vә kabab onları gözlәyirdi.
– Nә gözәl! – Bәrәkәt sevindi. – Bircә gül dәstәsi
çatmır. Yaddan çıxıb, alınmayıb.
Dünya onun yarasını yuyub, yanağını dәsmalla
sildi. O da cәsur quldurlar haqqında mahnılar oxumağa
431
