Page 425 - "Bildirçin və payız"
P. 425
Ùåêàéÿëÿð
vardı; onlar kәnardan öz işlәri barәdә söhbәt elәyәn
iki kişi xeylağına bәnzәyirdilәr. Bir dәfә ofisiant onun
qulağına pıçıldamışdı:
– Qәşәngdi, hә?
O, qadının lovğa baxışlı parlaq gözlәrinә vә koppuş
simasına nәzәr yetirmişdi. Onun davranışında
özünәarxayınlıq hiss olunurdu. Bәrәkәt tәrәddüd
etmәdәn ofisianta cavab vermişdi:
– Bu tip qadınlar ürәyimcә deyil.
Bu günsә әksinә, şәhәrdә hәr bir şey kimi, bu
qadın da ona çox cәzbedici görünürdü.
– Dörd il İsgәndәriyyәdә yaşadım, bir dәfә dә
olsun, nә zooparkda, nә yunan-roma mәdәniyyәtinә
mәxsus xarabalıqlarda, nә dә ki, bu qadının evindә
ola bildim, – ofisianta dedi.
– Əsyutda da ki, bu dediklәrinizin heç birinә rast
gәlmәyәcәksiniz, – ofisiant güldü.
Kafedә demәk olar, heç kәs yoxuydu, ancaq iki
kişi nәrd oynayırdı. Yenә qadına baxdı, o da öz
növbәsindә Bәrәkәti diqqәtlә süzdü.
– Hә, mәharәtini göstәr görәk! – deyә ofisianta
qayıtdı.
Bir dәqiqә sonra qadın artıq onun stolunda
oturmuşdu. Ofisiant da әlindә bir butulka pivә onlara
yaxınlaşdı. Bәrәkәt onunla tanışlığa şad olduğunu
qadını inandırmağa çalışırdı.
– Siz lap manqo ağacı kimisiniz, – qadın özünü
әsdirә-әsdirә danışırdı, ancaq sәsindә hәm dә laqeydlik
sezilirdi.
– Dediyiniz ağacın da emala ehtiyacı var, –
yarızarafat, yarıciddi halda qaşlarını çatdı vә lazımsız
425
vardı; onlar kәnardan öz işlәri barәdә söhbәt elәyәn
iki kişi xeylağına bәnzәyirdilәr. Bir dәfә ofisiant onun
qulağına pıçıldamışdı:
– Qәşәngdi, hә?
O, qadının lovğa baxışlı parlaq gözlәrinә vә koppuş
simasına nәzәr yetirmişdi. Onun davranışında
özünәarxayınlıq hiss olunurdu. Bәrәkәt tәrәddüd
etmәdәn ofisianta cavab vermişdi:
– Bu tip qadınlar ürәyimcә deyil.
Bu günsә әksinә, şәhәrdә hәr bir şey kimi, bu
qadın da ona çox cәzbedici görünürdü.
– Dörd il İsgәndәriyyәdә yaşadım, bir dәfә dә
olsun, nә zooparkda, nә yunan-roma mәdәniyyәtinә
mәxsus xarabalıqlarda, nә dә ki, bu qadının evindә
ola bildim, – ofisianta dedi.
– Əsyutda da ki, bu dediklәrinizin heç birinә rast
gәlmәyәcәksiniz, – ofisiant güldü.
Kafedә demәk olar, heç kәs yoxuydu, ancaq iki
kişi nәrd oynayırdı. Yenә qadına baxdı, o da öz
növbәsindә Bәrәkәti diqqәtlә süzdü.
– Hә, mәharәtini göstәr görәk! – deyә ofisianta
qayıtdı.
Bir dәqiqә sonra qadın artıq onun stolunda
oturmuşdu. Ofisiant da әlindә bir butulka pivә onlara
yaxınlaşdı. Bәrәkәt onunla tanışlığa şad olduğunu
qadını inandırmağa çalışırdı.
– Siz lap manqo ağacı kimisiniz, – qadın özünü
әsdirә-әsdirә danışırdı, ancaq sәsindә hәm dә laqeydlik
sezilirdi.
– Dediyiniz ağacın da emala ehtiyacı var, –
yarızarafat, yarıciddi halda qaşlarını çatdı vә lazımsız
425
