Page 391 - "Bildirçin və payız"

Ùåêàéÿëÿð

әtraflı öyrәnmәliydi. Qurbanının yaşadığı Dәrb әl-
Cәmәmizdәki1 köhnә, nәhәng evә yollandı, onun
yerlәşdiyi mәkanı diqqәtlә gözdәn keçirmәyә başladı.
Sonra hacının Mәbyada mәhәllәsindәki ofisinә gәldi
vә binanın әtrafında beş-altı kәrә dövrә vurub, oraya
bәlәd olmağa çalışdı. O, bu adamı yaxından tәhlil
elәdi, xarici görkәmini, xüsusilә dә yaraşıqlı simasını
vә әynindәki bahalı paltarı yaddaşına hәkk etdirdi.
Bir dәfә onunla baxışları toqquşdu, lakin Bayumi gözә
dәymәmәk üçün tez dә üzünü kәnara tutdu.

“Görәsәn, Mahmud niyә Abdus-Samәdә belә nifrәt
elәyir? – tez-tez özünә sual edirdi. – Vә bu adamı
nәyә görә öldürmәk istәdiklәrini onun bilmәk haqqı
yoxdur?” Əgәr bu sualı vermәyә cürәt etsәydi,
qazanacağı şillә-şapalaq, ya da tәpik olacaqdı. Quldur
dәstәsi nә istәyirsә elәyir. Hara ayaq basırdısa, qabağına
Mahmudun “qırılmışları”ndan kimsә çıxırdı.

Axşamtәrәfi bir-iki qәdәh konyak vurub sirkә
yollandı, sonra sәviyyәli bir mehmanxanada gecәlәdi.
Bu gün artıq ikinci dәfәydi ki, eyni fikir gәzib-dolaşıb
beyninә gәlirdi: nә yaxşı olardı, heç kimi öldürmәdәn
hәmişә belә keflә yaşayaydı. Yenә evlәnib, arvad-uşaq
sahibi ola bilәrdi... Ticarәtlә mәşğul olar, yaxşı pul
yığardı... Yaxşı, bәs onu sabah nә gözlәyir? Guya әvvәl
nә görüb ki?! Uşaqlığı yarıçılpaq vәziyyәtdә çirkli
dalanlarda keçdi, sonra oğru vә dәlәduzlar dәstәsinә
qoşuldu, günü ya dava-dalaşda keçdi, ya da ki, bir
qarın çörәkdәn ötrü özünü gah bu, gah da o kafeyә

1Qahirənin mərkəzində balaca küçə (tərc.)

391