Page 395 - "Bildirçin və payız"

Ùåêàéÿëÿð

bir neçә tikә dә qopardı vә qәlyan çәkә-çәkә binanın
girәcәyinә göz qoymağa başladı. Qapı açıldı, kimsә
bayıra çıxdı. Diqqәtlә baxanda gözlәrinә inana bilmәdi,
bu, cәnab Mahmud idi – Abdus-Samәdi öldürmәk
üçün pul verәn adam. Bu da hacının özü. Qonağını
qapıya qәdәr ötürür, hәr ikisi dә bәrkdәn gülür. Mah-
mud faytonuna әylәşib gedir. Demәli, özünü әvvәlki
kimi Abdus-Samәdin dostu kimi göstәrir. Necә
vicdansız, alçaq, ikiüzlü adamdır! Hә-ә... Onun
qәddarlığına indi zәrrә qәdәr dә şübhә qalmadı. İndi
“dostunun” üzünә gülә-gülә, bәlkә dә, Bayumi barәdә
düşünür vә ürәyindә bu yazıq qatilә uğurlar arzu
edir... “Sәn necә bir tәhlükәli işә başını soxmusan,
Bayumi?! Bu, bu gün baş vermәlidir. Bәs sabah necә
olacaq? İşi uğurla başa çatdırmasan qisas vә qәzәbin
hәdәfinә tuş gәlәcәksәn vә dünyanı sәnә dar
elәyәcәklәr”. Belә... Geriyә yol yoxdur, bir şey dәqiqdir
ki, tanımadığı vә düşmәni olmayan birisini öldürәcәk,
bunu da başqaları göstәriş verib deyә elәyәcәk.

Saat dörddә, iş gününün sonuna yaxın, hәr zaman
olduğu kimi, ofisdә canlanma yarandı. Əl arabalarını
hәyәtә çıxardılar, işçilәr dağılışmağa başladı, pәncәrәlәr
bağlandı, hacı Abdus-Samәd vә daha dörd nәfәr
qapıdan bayıra çıxdı. Bayumi qalxmağa hazırlaşırdı
ki, birdәn çıxanların ona tәrәf gәldiyini gördü. Onlar
hamısı kafeyә girib, bir az aralıda oturdular.

– Mәrhumun ailәsinә baş çәkmәmişdәn qabaq
burda bir az dincimi almalıyam, – hacı dedi. – Sinini
gәtirdilәr. Ofisiant müştәrilәrә çay vә kofe payladı. –
Allah sәnә rәhmәt elәsin, cәnab Abdә! – hacı Abdus-

395