Page 373 - "Bildirçin və payız"

Ùåêàéÿëÿð

düzәltmәk üçün vasitәçilik etmәk qәrarına gәldilәr.
Umm Abbas evinә qayıtdı, lakin qәlbisınıq, lәyaqәti
ayaq altına düşmüş bir halda. Abdә onun Abbasa pul
vermәsinә bir şәrtlә razı oldu ki, dükanda bundan
sonra yalnız onun qohum-әqrәbasından bir nәfәr
satıcılıq edәcәk vә hesab-kitabı da o aparacaq. Abdә
bolluğa öyrәşmiş, yeni, sakit, firavan, tәminatlı
hәyatına, belә demәk olarsa, vurulmuşdu: başına ba-
halı әmmamә sarıyır, çiyninә dәvә dәrisindәn plaş
atır, ayağında Xan әl-Xәlili bazarından alınma bәzәkli
çәkmәlәr, barmaqlarında da qalın, qaşlı üzüklәr...
Küçәdә gәzәndә üstündәn gәlәn müşk qoxusu әtrafa
yayılar, insanlar onu yaltaq baxışlarla süzüb deyәr-
dilәr:

– Allah ömrünüzü uzun etsin!..
Bir gecә yenә qorxunc qışqırıq, ah-nalә sәslәri
gecәnin sәssizliyini pozdu. Qorxmuş qonşular evlәri-
nin pәncәrәlәrini taybatay açdılar, çoxu qәlyanxanaya
sarı qaçdı. Tir-tir әsәn süd satıcısı Bayumi divarın
küncünә lazımsız kisә kimi atılmış cәsәdi әli ilә
göstәrdi. Bu, Abdә idi. Onun yarılmış başından qan sel
kimi axırdı. Mәhәllәdә sanki zәlzәlә baş vermişdi.
Polislәr, müstәntiqlәr, şahidlәr hamısı burdaydı. Yenә
nә qәdәr adamı sorğu-sual etdilәr, amma bir faydası
olmadı. Hәr kәsin özünә görә möhkәm alibisi vardı.
Hamı eyni şeyi tәkrarlayırdı: Hәsәneyn kimi, Abdәnin
dә qәtlinin üstü açılmayacaq.
– Möcüzәdir vallah! – qonşular deyirdilәr. – Bircә
gözlәmәk qalır ki, görәk Umm Abbas tәzәdәn nә vaxt
әrә gedәcәk...

373