Page 183 - "Bildirçin və payız"
P. 183
Áèëäèð÷èí âÿ ïàéûç
Hәyata meydan oxumaq vaxtıdır... Bәs Qadәriyyә?
Hesabına dolanacaq bir әr tapa bilәcәk? Adamın ona
yazığı gәlir. O da var ki, Qadәriyyә ilә bundan sonra
bir gün belә yaşaya bilmәz. Başdan-başa yalan
üzәrindә qurulan, sonda isә ürәkdә ağır kәdәr
hissindәn savayı, bir şey buraxmayacaq bu evlilik
hәyatını günü elә bun gün birdәfәlik bitirmәk
lazımdır. Gәlәcәyi olmayan bir hәyat kimә lazım?! Heç
vaxt ürәyi sevgiylә döyünmәmişdi, nәhayәt, gözlәdiyi
o xoşbәxt an gәlmişdi... Bu qız onun övladı idi. Bir az
keçsin, hәqiqәti öyrәnәr. O, yetim böyümәyәcәk,
atasının çәkdiklәrini o da çәkmәyәcәk. Əlbә ә, bu
uşaq onun hәyatına sevinclә yanaşı, bәzi qayğılar, yeni
problemlәr dә gәtirәcәk. Onun bircә varlığından xәbәr
tutan hәr kәs heyrәtlәnәcәk, şayiәlәr, әsassız ehtimal-
lar başlayacaq, uşağın adı hәr gün hardasa hallanacaq.
Qoy olsun! O tәslim olmayacaq, ayaq üstә durmağı
bacaracaq, çәtinliklәrә tab gәtirib arzuladığı xoşbәxliyi
әldә elәyәcәk. Əgәr bәxti gәtirsә vә yenidәn ailә qura
bilsә, onda İsgәndәriyyәdә qalmağa dәyәr, onda
Ririnin bu balaca dükanına da pul buraxıb işlәtmәk
olar... O zaman yeni hәyata qәdәm qoyar, qurama
utancaqlığı, qürurbazlığı vә inadkarlığı bir kәnara atıb
bir işin qulpundan yapışar, onu gözlәyәn sınaqlara әsl
kişi kimi sinә gәrәr...
Gecәyarı olduğunu hiss elәmәmişdi. Sahil
boşalmışdı. Arabir gecә gәzintisinә çıxan kimsә bur-
dan ötüb-keçir, sonra yenә dә bir dәniz, bir qumlu
sahil, bir dә bu balaca dükandan savayı, heç nә gözә
dәymәzdi. Riri dükanı bağlamaq üzrә idi. İsa
oturduğu masadan qalxıb kafedәn çıxdı, sahildәn
183
Hәyata meydan oxumaq vaxtıdır... Bәs Qadәriyyә?
Hesabına dolanacaq bir әr tapa bilәcәk? Adamın ona
yazığı gәlir. O da var ki, Qadәriyyә ilә bundan sonra
bir gün belә yaşaya bilmәz. Başdan-başa yalan
üzәrindә qurulan, sonda isә ürәkdә ağır kәdәr
hissindәn savayı, bir şey buraxmayacaq bu evlilik
hәyatını günü elә bun gün birdәfәlik bitirmәk
lazımdır. Gәlәcәyi olmayan bir hәyat kimә lazım?! Heç
vaxt ürәyi sevgiylә döyünmәmişdi, nәhayәt, gözlәdiyi
o xoşbәxt an gәlmişdi... Bu qız onun övladı idi. Bir az
keçsin, hәqiqәti öyrәnәr. O, yetim böyümәyәcәk,
atasının çәkdiklәrini o da çәkmәyәcәk. Əlbә ә, bu
uşaq onun hәyatına sevinclә yanaşı, bәzi qayğılar, yeni
problemlәr dә gәtirәcәk. Onun bircә varlığından xәbәr
tutan hәr kәs heyrәtlәnәcәk, şayiәlәr, әsassız ehtimal-
lar başlayacaq, uşağın adı hәr gün hardasa hallanacaq.
Qoy olsun! O tәslim olmayacaq, ayaq üstә durmağı
bacaracaq, çәtinliklәrә tab gәtirib arzuladığı xoşbәxliyi
әldә elәyәcәk. Əgәr bәxti gәtirsә vә yenidәn ailә qura
bilsә, onda İsgәndәriyyәdә qalmağa dәyәr, onda
Ririnin bu balaca dükanına da pul buraxıb işlәtmәk
olar... O zaman yeni hәyata qәdәm qoyar, qurama
utancaqlığı, qürurbazlığı vә inadkarlığı bir kәnara atıb
bir işin qulpundan yapışar, onu gözlәyәn sınaqlara әsl
kişi kimi sinә gәrәr...
Gecәyarı olduğunu hiss elәmәmişdi. Sahil
boşalmışdı. Arabir gecә gәzintisinә çıxan kimsә bur-
dan ötüb-keçir, sonra yenә dә bir dәniz, bir qumlu
sahil, bir dә bu balaca dükandan savayı, heç nә gözә
dәymәzdi. Riri dükanı bağlamaq üzrә idi. İsa
oturduğu masadan qalxıb kafedәn çıxdı, sahildәn
183