Page 125 - "Bildirçin və payız"

Áèëäèð÷èí âÿ ïàéûç

– Yaman çoxbilmişsәn ha-a! – onun mәqsәdini an-
layan İsa gülәrәk dedi.

Qızı da gülmәk tutdu. Bir xeyli gülüşdükdәn sonra
qız ciddi sifәt alıb soruşdu:

– İsgәndәriyyәdәnsәn?
– Yox...
– Yәqin, onda burda mәmurdan-zaddan işlәyirsәn.
– Elә demәk olar... Müstәntiq çıxıb mәnimçün... Tez
ol görәk, tәrpәnәk!
Qız ondan pul istәdi, o da bir az verdi. Dünәndәn
bәri ilk dәfә idi ki, ona yazığı gәlirdi. Mәnzili birlikdә
tәrk edib, binanın girәcәyindә ayrıldılar. Acından
gözlәri qaralan İsa qarnını doyuzdurmaq üçün
yaxınlıqdakı kafelәrdәn birinә sarı getdi. Qәlyanaltı
elәyib bayıra çıxdı. Bir qәdәr gәzdikdәn sonra
qarşısına çıxan ilk kinoteatra girdi: üçdәn altıya qәdәr
vaxtı necәsә öldürmәliydi. Sonra ordan da çıxıb, gәzә-
gәzә özünü böyük bir kafeyә saldı. Qәhvә içә-içә bir
az axşam qәzetini vәrәqlәdi. Saat doqquza yaxın
durub dünәn oturduğu restorana getdi. Elә hәmin işıq
düşmәyәn küncdәki masada әylәşib musiqiyә qulaq
asdı, rәqs elәyәnlәrә baxıb xoşhallandı, konyakdan içib
keflәndi. Bir anlıq dünәn ağacın arxasından danışan
vә bütün dünyanı söyüb-batıran sirli hәmsöhbәtinin
sәsini eşitmәk ürәyindәn keçdi. Sonra birdәn dostu
Samir yadına düşdü. Elә bil onunla yarımçıq qalmış
söhbәtinә davam edirdi: “Bilirsәn, dost! Sәn tәk
deyilsәn. Mәn dә sufi olmaq istәyirәm...” – Bu sözlәri
deyib acı-acı gülümsәdi. Sonra qabağındakı konyak
butulkasına baxıb öz-özünә dedi: – Gәlәcәyin haqqın-

125