Page 123 - "Bildirçin və payız"

Áèëäèð÷èí âÿ ïàéûç

az başını qatsın. Bir dә gördü ki, “yataq rәfiqәsi”
hamamdan çıxıb, evi yığışdırmaqla mәşğuldur, özü
üçün hәvәslә sәliqә-sahman yaradır.

– Əziyyәtinә görә çox sağ ol, amma bu işi xadimәyә
saxla!.. İndi mәn tәlәsirәm.

– Buyur, get! – Əlindәki әsgini buraxmayan qadın
dillәndi.

– Yox, yox... Tez ol geyin!
Qız otaqdakı yekә kresloya uzanıb yayxandı vә
hırıldamağa başladı.
– Dur görәk, tәnbәl! Getmәliyәm axı! – İsa yenә
tәkrarladı.
– Tәk yaşayırsan? – qadın yumşaq tәrzdә soruşdu.
– Hә... Tez ol da, tәrpәn!
Qadın saçını daramağa başladı.
– Dedim bәlkә xidmәtçiyә-zada ehtiyacın ola... –
dünәndәn bәri ilk dәfә idi ki, sәsindә bir sәmimilik
duyulurdu.
– Çox sağ ol! Heç nәyә ehtiyac duymuram. Mәgәr
sәnin ev-eşiyin yoxdur?
– Yox.
– Bәs indiyә kimi harda qalmısan?
– Elә vaxt olub, kafe sahibәsinin evindә, bәzәn isә
elә kafedә.
– Qazanmağa ki qazanırsan...
– Qışda demәk olar qazanc sıfır olur. Keçәn yay isә
bu qışdan da pis olub.
– İstәnilәn halda, mәn sәnә yeni bir şey vәd elәyә
bilmәrәm, – әsәbi halda cavab verdi.
Ayağa qalxıb sakitcә dedi:

123