Page 121 - "Bildirçin və payız"

Áèëäèð÷èí âÿ ïàéûç

qapısına zәif işıq düşәn bir balaca tikili, qaraltı
formasında görünürdü. Ətraf o qәdәr qaranlıq vә sakit
idi ki, obyektin nә olduğunu belә ayırd etmәk
mümkün deyildi. Yan-yörәsindә bir inni-cinni görün-
mürdü.

– Nәdәnsә gözümә yolüstü kafe-zad dәymәdi.
– İstәyәn görәr, – onu yenә gülmәk tutdu. –
Siqaretin olar?
İki siqaret götürdü. İsanın demәyә sözü
qalmamışdı. Siqaretlәrini çәkib qurtardıqdan sonra
pıçıltı ilә dedi:
– Gedәk...
Bir müddәt sahil boyu yan-yana getdilәr. Sonra qız
qolunu onun qoluna keçirdi. Qaranlıqda bu
hәrәkәtdәn üz-gözünün necә turşuduğunu görmәk ol-
murdu. Sәlvanı xatırladı. Bir az da әsәbilәşdi.
Hirsindәn beyninә gic bir fikir gәldi: “Görәn,
yanımdakı ilә Sәlva rәfiqә olsaydılar, hansını
seçәrdim?!”

15
Sәhәr çox gec ayıldı. Artıq günorta idi. Əvvәl-әvvәl
tәәccüb içindә yanında uzanmış qadına baxdı, heç nә
başa düşә bilmәdi. Bir neçә dәqiqә gözünü
döydükdәn sonra, dünәn gecә baş verәnlәri yavaş-
yavaş dumanlı da olsa xatırlamağa başladı. Əlini
başına qoyub fikrә getdisә dә, bu, uzun çәkmәdi. Tez
özünә tәskinlik verdi: “Əşi, burda qeyri-adi nә var ki!
Cavan adam, özü dә tәrk edilmiş, heç kimin yadına
düşmәyәn birisi, hәm dә yad şәhәrdә. Day nә

121