Page 497 - "Azərbaycan ədəbiyyatı antologiyası" (Poeziya)

id Sarûtorpaq

Yuxusuzluq – 2 497

yığışdır sәccadәni demәyә gücün çatmırdı
әvәzindә qoy mey süzüm deyirdin dәrddaş keçib daha
divardakı iblis şәklindәn qalxan toza tüpürürdün

başını qaldırıb xaç çәkdiyin yerdәn
qar yağırdı eşikdә oynaşan uşaqların sәs-küyünә
göyün yumşaqlığıyla belәcә örtülürdü günün gerçәyi

yenә orada
ölmüş vaxtın yanmış qanadlarını öpürdün yaş

kirpiklәrinlә
hisli bir lampanın içindәn gәlmәliydi yol
amma mәbәddәn gәlir deyirdin
yumşaq gecәnin qarlı üzünü cızırdı
çalınan kilsә zәnglәrinin sәsi

sәni vuran mәntiqin dәmir dabanları altında
içinin sirri bir badam çәyirdәyiydi –
xıncım-xıncım qırılırdı alın sümüyündә qışın

deyirdin: xәncәr tiyәsinә keçirilmiş
çörәk tikәsinә bәnzәyir dönük ürәk –
soyuqlarda quşlar yox quşqular dimdiklәyir onu
ayağı üzüklüdü sülh göyәrçinlәrinin
yalandı, nişan vurulub hamısına deyirdin
sonra tüstüsü boğulduqca üzülәn ocaqla danışırdın
guya tüstünün xaça döndüyü göy üzünün ismarıcı
hәm düymәlәnir bir hәvarinin daş-qalaq olmuş

gerçәyindә
hәm dә açılır demәk
ağzının duasıyla yalançı bir möminin söylәyirdin
amma bu gerçәyin çatlamış camından ayrı şeylәr

sızırdı
gecәnin qabırğasını sökәn ağzı qanlı köpәklәrin

zingiltisi
boyunlarındakı zәncir cingiltisinә dolaşmışdı
sürüklәnirdi yuxusuzluğun üşәntili dibsizliyinә