Page 89 - Turk_Edebiyyati_Antologiyasi

89

1
Çıx Fatimә, lәhddәn qiyam et,
Yadımdakı halına davam et!
Xәtm etmә bu razı, söylә bir söz
Mәn istәrәm ah, öylә bir söz.

Ya rәbb, ölәyimmi, neylәyim mәn?
Ayrımı yaşayayım sevdiyimdәn?
Verdin mәnә böylә bir müsibәt, Əbdülhəqq Hamid Tarhan
Etdin mәni düşmәni-mәhәbbәt.

Heç bir qulunu sevmirsәnmi sәn?
Bәs böylә ölüm deyilmi erkәn?
Bir daha görmәm onu, qaib etdim,
Mәcnun kimi mәn onu sevәrkәn.

…Qәbrin çiçәkdәn bir türbә olmuş,
Dönmüş o türbә bir toy gәrdәyinә,
Bir toy gәrdәyinә dönmüşsә türbәn,
Aç qoynunu, aç, mәşuqunam mәn.

…Sәn öldün – ölüm gözәldir, demәk
Mәnim qalan ömrüm qәminlә ölmәk…

BÖYÜK QAZİYƏ

Sәn ki xilqәt deyilәn ümmanın
Ən böyük incisisәn,
O, bu ülvi vәtәnin taleyinin
Ən gözәl yıldızıdır,
Bir dühadır ki, Günәşdәn yüksәk
Vә göylәrlә ünsiyyәti var.
Sәn dururkәn ona gәlmәz nöqsan,

1 Lәhd – mәzar