Page 322 - Turk_Edebiyyati_Antologiyasi

Türkiyə ədəbiyyatı antologiyası
322
O BELƏ

Mәnim sözümә görә
Gözün bildiyini әl bilmәz

Əlin bildiyini ağız bilmәz
Sözümә görә utanıram
Ürәyim utanmaq bilmәz.

Hey! İndi necoldular. Sәniha
Öz tәzadlı hәyatına qovuldu
Hәr kәsin bir az qovulduğu yerә
Böyüdükcә yaşlanırsa uşaqlıq
Camal necoldu

Bildiyimiz yeganә şey tәnhalıq
O belә indi necoldu
Hey, indi necoldular. Cәmilә
Xatirәsiz dünyasında xatirәlәrlә boğuldu

Qaldısa bir o qaldı
İçimizdә dәhşәti oyandırmaq qorxusu

İLXI

Mәn burada sıxıntıyam, atımdan enirәm
Mәnim atım – hәr zaman
Kim bilir, kimә sәslәnirәm, sәssizlik
Yosunlar, daşlar, o mәzar kitabәlәrindәn
Yaz gәlmiş, zәqqumlar açmış, әlimi belә vurmadım
Vursam belә nә çıxar, amma vurmadım
Ölü nәsә qalır dünyadan, yarpaqlardan

Mәn burada sıxıntıyam, atımdan enirәm
Mәnim atım – hәr zaman.