Page 142 - Turk_Edebiyyati_Antologiyasi

Türkiyə ədəbiyyatı antologiyası
142
Sәn yoxdun,
әllәrimlә toxundum sәnә –
әllәrim üzümdәydi.

QOCALMAĞA ALIŞIRAM

Qocalmağa alışıram – dünyanın әn zor sәnәtinә
qapıları döymәyә son kәrә,
durub-dincәlmәdәn ayrılığa.
Saatlar-axarsınız, axarsınız, axarsınız…
Anlamağa çalışıram inanmağı itirmәyin bahasına
Bir söz söylәyәcәkdim sәnә – söylәyәmmәdim.
Dünyamda sәhәr erkәn acqarına çәkdiyim siqaretin da dı,
Ölüm özündәn öncә mәnә tәnhalığını yolladı.
Qısqanıram elәlәrini – qocaldıqlarını belә hiss etmirlәr
O qәdәr başlarından aşır ki, işlәri.

CEVİZ AĞACI

Başım köpük-köpük bulud, içim-çölüm dәniz,
Mәn bir ceviz ağacıyam Gülxanә parkında,
Budaq-budaq, şaxlı-şivli ixtiyar bir ceviz,
Nә sәn bunun fәrqindәsәn, nә polis fәrqindә.

Mәn bir ceviz ağacıyam Gülxanә parkında,
Yarpaqlarım suda balıq kimi qıvıl-qıvıl ,
1
2
Yarpaqlarım ipәk yaylıq kimi tiril-tiril ,
Əl at qopar, gözlәrinin, gülüm, yaşını sil.
Yarpaqlarım әllәrimdir, tam yüz min әlim var,

1
Qıvıl-qıvıl – qıvrıla-qıvrıla
2 Tiril-tiril – tir-tir әsmәk