Page 977 - antologiya - poeziya_175x250_Layout 1

Øàhmar

Fikirlәşdim ki, dәrs oxumağına, çalışmağına mane olur, yәqin, ona görә
güzgünün üzünü örtmüsәn. Heylәdimi ә? (Yenә başımı tәrpәtdim.)
Sәhәr xalaoğlunu aparıb Respublika Xәstәxanasına qoyduq. Bir
hәftәdәn sonra isә (o, ah çәkdi) onu xәstәxanadan çıxartdım. Hәkimlәr
dedilәr, yazığın son nәfәsidir, apar, heç olmasa, öz yerindә-yurdunda ölsün.
İki gündәn sonra canını tapşırdı. Ölәndә yanındaydım. Dedi, xalaoğlu,
gedirәm, köçürәm bu dünyadan. Mәlәklәr mәni çağırır. Amma borclu
gedirәm. O Bakıdakı dostuna deyәr sәn, halal elәsin mәni… İsmayıl belә
İsmayıldı, Ağabacı. Arzu elәyirәm ki, onun oğlanları da hәr cәhәtdәn
dәdәlәrinә çәksinlәr, dәdәlәrinә oxşasınlar.
Bu sözlәr mәnim dә, arvadımın da, oğlumun da ürәyinә sarı yağ kimi
yayıldı.
Әkbәr sağollaşıb gedәndәn sonra arvadım:
– Dostun yaxşı adamdır, – dedi. 401
Onun gözlәrindәki işıq, mәhrәmlik hәm dә mәnә onu deyirdi ki, sәn
özün yaxşı olduğuna görә, dostun yaxşı adamdır.
Mәn oğluma baxa-baxa:
– Әlbәttә, – dedim.
Gecә saat on iki oldu, bir oldu, gördüm yata bilmirәm, durdum çıxdım
bayıra. Әkbәr nәyә görә bu yalanı uydurub danışdı? Yoxsa dolayırdı mәni?
Yox, nә sәsindә, nә gözlәrindә gizli bir mәna, istehza görmәdim. Bәlkә? Nә
bәlkә? Yәni o günә qalmışam ki, o, mәni arvadımın, oğlumun gözündә
qaldırmaq istәyirdi? Belә bir әhvalat olmayıb axı? Olmayıb. Qәti olmayıb.
Öz-özümü sakitlәşdirmәk üçün, әlimi dizimә vura-vura:
– Dayan, – dedim, – dayan.
Bәlkә, Әkbәr mәni kiminlәsә dәyişik salır? Bәs onda o, mәnim
tәlәbәliyimi görmәyә-görmәyә ünvanımı, evimin formasını, cırıldayan
divanı (o divan yadıma düşәndә, böyürlәrim indi dә ağrıyır), südü (hәr gün
yarım litr süd alırdım), bәhmәzi hardan bilir? Onu da düz dedi ki, mәn im-
tahanlara daim gecәlәr hazırlaşırdım. Bәs qırıq güzgü, güzgünü qәzetlә
örtmәyim? Niyә ortürdüm güzgünü? Güzgünü ona görә örtürdüm ki, o
zaman sol gözümün әcaib iriliyini, sağ gözümün qıyıqlığını (elә bil
nişangaha baxırdım) görmәyim. Düzdümü? Ancaq Әkbәrin danışdığı,
söylәdiyi әhvalat olmayıb. Dünyadakı bütün müqәddәslәrә and içәrәm ki,
olmayıb. Yaddaşımız, xatirәlәrimiz zehnimizin, idrakımızın hüdudundan
qıraqda deyil. Şüurumuz sönәnә kimi onlar bizim ixtiyarımızdadır. Elәdimi?
Elәdi. Lakin (tәsadüf, tәsadüflәr) mümkündümü ki, havaxtsa gördüyümüz
bir yuxu, başımıza gәlәn bir әhvalat yadımızdan çıxsın, yaddaşımızdan