Page 937 - antologiya - poeziya_175x250_Layout 1

Fÿrman Kÿrimzadÿ

dodaqlarının, ortası batıq çәnәsinin şәklini çәkirdi; reklamlardakı kimi. Geri
dönәndә xәtlәr sönürdü. Kölgәsi Zinyәti görünmәz edirdi.
Dönüb hәr әli ilә arvadının bir çiynindәn yapışdı. Elә bәrk-bәrk tutdu
ki, sanki bu saat qanad açıb uçacaqdı.
– Bu nә gün-dirilikdi, Zәki? – O, başı ilә tör-töküntü daxmanı göstәrdi.
Parç yanı üstә düşmüş, su axıb göllәnmişdi. Dibi kilkәli stәkanın altı,
nәlbәkiyә pas kimi görünәn dairәlәr yazmışdı. Әzilmiş cod kağızın arasında
dişlәnmiş quru çörәk vardı. Ağır çuqun çaydanı qoyduğundan stolun
üstündәki qәzet qapqara qaralmışdı.
– Nә elәyim, sәliqәsizәm dә.
– Bәlkә, bir qonaq gәldi. Demәyәcәklәr bәs bu nәdi?
– Soruşanda, bax, onları göstәrәcәyәm. Deyәcәyәm. Deyәcәyәm ki,
yoldaşlarım bunlardı. – O gülә-gülә rәf boyu düzülmüş quş ovuqlarını
göstәrdi. 361
Kәklik әyilib dәn götürürdü. Çırağın işığı qaraquşun şüşә gözündә
parıldayırdı. Bu, birinci gün maralla qarşılaşan quşdur. Sonralar o, maral
balasının üstündә hәrlәnmiş, fürsәt axtarmışdı. Maralın buynuzları isә balanı
qorumuşdu; qaraquş, balasının üstünә şığıyanda onun qanadlarının qıjıltısını
Zәkәriyyәnin tüfәnginin sәsi kәsmişdi. Quş yerә düşdükdәn sonra sol
qanadını sürüyә-sürüyә özünü balaya tәrәf atmışdı. Başını qaldırıb әyri
dimdiyini şaqqıldatmışdı. Dәrisinә saman tәpilәndәn sonra o da öz
mәğrurluğunu, tәkәbbürünü itirmәmişdi.
Sarıköynәk, alabaxta, qaratoyuq qaraquşun yanında sakitcә dayanıb.
Heç biri onun yaxında olduğunu hiss etmir. Quşların içәrisindә saman
әvәzinә, әvvәlki kimi ürәk olsaydı, onları bir yerә yığmaq olardımı?! Didi -
şәrdilәr. Qaraquş onları al qana boyayardı. Ölüm sanki quşları mehriban -
laşdırıb.
Zәkәriyyә ovuq düzәltmәkdә pәrgardı. Beş ayıdan birinin dә dәrisini
satmamışdı. Ayıları sıra ilә samanlığa düzmüşdü. Onların başının üstündәn,
pәrdidәn topa-topa armud asmışdı.
Zәkәriyyә bu ovuqları xeyli saxladı. Sonra әn balacasını uşaq bağça -
sına bağışladı. Körpәlәr hәmin ayı balasının әtrafında indi dә yallı gedirlәr.
Böyük ayını isә mәktәbin zoologiya kabinetinә verdi. Ovuğun birini dә
çiyinlәri çantalı iki oğlan vә şalvar geyinmiş bir qız istәdi. Geoloq idilәr.
Deyәsәn, dağ-daşda bir şey tapmamışdılar, şәhәrә dә әliboş dönmәk istә -
mirdilәr. Alnındakı güllә yerindәn üç-dörd saman çöpü çıxmış ayı ovuğunu
da geoloqlar apardı.
Sonra da quş ovuğu düzәldib, tәlәni quranda ağlına gәlmişdi ki,
canavarların da dәrisinә saman tәpsin.