Page 759 - antologiya - poeziya_175x250_Layout 1

ßnvÿr Mÿmmÿdxanlû

dayanır vә bir an tәrәddüddәn son ra hansı bir sövqi-tәbii hissin vә daha artıq
dәlicәsinә bir ümidin tәlqini ilә ananın qolları arasındakı üstü buz bağla mış
düyünçәni yoxlayır, hәyәcandan titrәyәn barmaqları ilә qarı çırpır, dırnaqları
ilә buz tәbәqәsini qәlpә-qәlpә qopardır vә ürәk döyüntüsü ilә buz altındakı
örtüklәri çözür, açır, dağıdır vә birdәn... Ordan, düyünçәnin dәrinindәn kiçik
bir varlığın baxışları gözlәrinә zillәnәrkәn, bütün gözlәdiklәrinә vә
gözlәmәdiklәrinә rәğmәn bu ansızın körpә baxışlarına sәksәnir, döşündәn
itәlәnmiş kimi bir addım geri sıçrayır vә sonra dönür tәlaş içindә ona baxan
yoldaşlarına, susub durmuş bu sonsuz qarlı çöllәrin sәssizliyinә vә donmuş,
buz bağlamış bütün bu dünyaya üz tutub qıy vurur:
– Körpә sağdır, uşaqlar, eşidin, körpә sağdır vә qoy bütün dünya
eşitsin, körpә sağdır!..
Vә o vaxt ki, hәr üçü baş-başa verib ana qucağındakı körpәnin üstünә
әyilir, baxırlar, gözlәrinә inanmırlar, boğazlarında düyünlәnәn qәhәrdәn heç 183
biri heç bir söz deyә bilmir, sәhәr işığından gözlәri qamaşan körpә isә
donmuş ana qucağından heyrәtlә onlara baxır vә gülümsәyir – dәfәlәrlә od-
alov içindәn keçmiş üç gәnc döyüşçünün gözlәrindә yaş durmur vә hәr üçü
әllәrinin tәrsilә gözlәrini silirlәr.
Sonra başlarını qaldırırlar, yenidәn ananın buz heykәlinә baxırlar vә
yerә kimi sәcdә edәrәk, son dәfә ananın buz heykәli qarşısında baş әyirlәr.
Vaxtdır, geri dönmәlidirlәr vә hәr üçü bir-biri arxasınca sıraya düzülüb
geri dönürlәr. Körpәni növbә ilә bir-birindәn alıb sinәlәri üstündә aparırlar
vә hәr dәfә körpә kimin qucağında gedirsә digәr ikisindәn biri öndә, biri
arxada körpәnin keşiyindә mövqe tutub addımlayır.
Vә indi gәnc ananın buz heykәli artıq onlar üçün tuncdan tökülmüş
әbәdi bir heykәldir ki, ana ürәyinin ölmәz şücaәtini tәcәssüm etdirәn әn
möhtәşәm bir abidә kimi hәmişә onların xәyalında hәkk olub qalacaqdır...