Page 1124 - antologiya - poeziya_175x250_Layout 1
P. 1124

Azÿrbaycan ÿdÿbiyyatû antologiyasû


                        Biz bu şәhәrin әn mәşhur küçәsilә yavaş-yavaş Kremldәn uzaqlaşmağa
                    başladıq vә küçәboyu, necә dә olmasa, uşaqlara göstәrmәyә nәsә tapmaq
                    mümkün idi. İndinin özündә dә havanın yaxşı vaxtlarında bu küçәdәn
                    keçmәyi hamı xoşlayır. Hәr daşı, tini, mağazası, restoranı tanış, qırmızı
                    qranit şalvarlı bu küçәnin hәr iki sәkisi boyu mәn yüz dәfәlәrlә o baş-bu
                    başa addımlamışdım. Mәnim tәlәbә dostumun buradakı kafelәrdәn birindә
                    olmuş toyunda Qulya da iştirak elәmişdi. Bizim toylardan xeyli fәrqli bu
                    mәrasimi Qulya hәmişә xatırlayırdı: toyun böyük tәmtәraqdan uzaq sadәliyi
                    vә oradakı adamların sәrbәstliyi onun xoşuna gәlirdi. Ancaq bu toy çoxdan
                    olmuşdu, evlәnәnlәr dә moskvalılarsayaq çoxdan boşanmışdılar, hәtta
                    kafenin qapısı üzәrindә bütün Moskvaya tanış olan adın yazılış forması da
                    dәyişmişdi. Ona görә mәn gürcü şәrabının reklam tәzahürlәrindәn biri olan
                    bu lövhәnin yaxınlığında ayaq saxlayıb, Qulyadan buranı tanıyıb-tanıma -
              548   dığını soruşanda, o duruxdu vә yalnız yaxınlıqdakı atlı heykәlinin adını ox-
                    uyandan sonra dedi:
                        – Hә-ә... Saşanın toyu!..
                        Uşaqlar yenә nәsә cükküldәşdilәr. Mәn dedim:
                        – Onda siz yoxuydunuz.
                        Mәnә elә gәldi ki, uşaqlar nә vaxtsa bu dünyada, elәcә dә bu şәhәrdә
                    olmadıqlarına şübhә etmәdәn, olmaqla olmamağın fәrqini özlәri üçün
                    müәyyәnlәşdirmәyә çalışdılar vә nәdәnsә bu, mәnә әlavә könül xoşluğu
                    gәtirmәdi.
                        – Deyәsәn, biz heç indi dә yoxuq, – Әli gülә-gülә dedi.
                        Ancaq nahar etmәyә uşaqları mәn bu kafeyә yox, bir az aşağıdakı rus
                    kafesinә apardım.
                        Biz siyәnәk balığı ilә soyutma kartof, xamalı pelmeni yedik, limonad
                    içdik: uşaqların xoşuna gәldi.
                        Vә mәnim dә xoşuma gәldi ki, nәhayәt, yay tәtilinin bir neçә gününü
                    bizimlә keçirmәk üçün buralara gәlib çıxa bilmiş Әli mәhz bu kafedә, özü
                    kimi cavan moskvalıların qaynaşdığı adi yemәkxanada nahar etmәkdәn
                    mәmnun qaldı.
                        – Gördün ki, varsınız? – stolun üstündәki boşalmış qabları göstәrәrәk,
                    mәn dedim.
                        Әgәr Әli rus olsaydı, yәni biz dә rus millәtinin nümayәndәlәri olsaydıq,
                    mәn onu cibindәki az mәblәğlә, heç nәdәn çәkinmәdәn bu nәhәng şәhәrә
                    tullayıb çıxıb gedәrdim. Әli bacarıqlı uşaqdı, o qalardı, haradasa işә düzәlib
                    çoxları kimi pul qazana bilәrdi. Ancaq mәn Әliyә hәlә körpә vaxtlarından
   1119   1120   1121   1122   1123   1124   1125   1126   1127   1128   1129