Page 457 - 2-ci cild

Úîí Ìàððåë

bu üç yerdən ötüb-keçdim… Döşəmə. Döşəmənin bərk taxtaları.
Döşək yox idi. İlahi, nə yaman ağrıdı!.. Tamaşaçılara üzümdə
təbəssüm neçə dəfə təzim etdiyimi xatırlamıram… hələ tamaşadan
sonra da bir xeyli güldük. Pablo da, o birilər də. Dizim azca şişsə
də, mən də gülürdüm. Onillər boyu masajlar, isinmələr, don-
malar… Və tamaşalar. Tamaşalar. On il ağrı, ağrı, ağrı… Və
qəflətən… Moris, ayağımı yerə qoya bilmirəm… Mənim həkimimi
çağırdılar… Bu illər ərzində mənim xeyli həkimim olmuşdu, hər
cürəsindən… Amma baytar olmamışdı… Doktor, indi nə etməliyik?

Pitu. Madam…
Sara. Doktor, mən həqiqəti bilməliyəm. Haqqımda ağızlarına
gələni yazsalar da, mən ağlı başında olan məxluqam. Düzünü
deyin: hə, yoxsa yox?
Pitu. Madam… Lazım deyil.
Sara. Amputasiya?
Pitu (həkimi oynadığındanmı, yaxud təslim olduğundanmı).
Bəli…
Sara. Haçan?
Pitu. Amma, madam…
Sara. Nə qədər tez olsa yaxşıdı. Qanqrena başlaya bilər?

Pitu təsdiqləyici tərzdə başını tərpədir.

Və onda siz bütün ayağımı kəsməli olacaqsız? Həyəcanlanmayın,
doktor. Müqəddəs Sofiya ana həmişə deyərdi ki, məndə həyatın
bütün keşməkeşlərinə qarşı ehtiyat tədbirləri var… Bö-ö-yük
ehtiyat tədbirləri… Ən uyğunsuzu belə daxil olmaqla. Amma,
deyəsən, indi mən onların hamısından məhrum oldum… Dəhşət!
(Pauza.) Mənə deyin görək, bunu necə edirlər?

Pitu (çaşqın halda ona baxır). Təsvir edim?

Sara stolun üstündən uzun konvert götürüb Pituya verir.

Pitu. Amma həkim öz xəstəsinə bunları deməyə məcbur deyil…

457