Page 349 - 2-ci cild

Ìàêñ Ôðèø

Donna Anna. Yox.
Dieqo ata. Necə yəni yox?
Don Roderiqo.

Mən kişiyəm
Və bu gecə ayın altında o nohur.
Sən qadınsan
Və ayın əksi nohura düşüb.
Nə qədər ki qaranlıqdı,
Kor məhəbbət
Bizi bir bədən eləyib
Və nə mən gəlinəm, nə sən bəysən.

(Təzim edir.) Pərvərdigara, gəlin donna Annadan öz xeyir-duanı
əsirgəmə!

(Gedir.)

Donna Anna. Bəlkə, bu, o idi?
Dieqo ata. Bəy maska taxmır.
Donna Anna. Məni vahimə basır.
Dieqo ata. Mənim balam!

Tovuz quşunun qışqırtısı.

Qorxma, mənim balam, tovuz quşudu. Zavallı tovuz səni axtarmır.
Düz yeddi həftə sərasər o xırıltılı səsiylə öz cütünün razılığını
almaq istəyir. O, dişisinə görə özünün uzun quyruqlarını açıb
buraxır. Amma görünür, onun dişisi də eynən sənin kimi vahimə
içindədi. O dişinin harda gizləndiyini mən də bilmirəm. Niyə
əsə-əsə qalmısan?

Donna Anna. Mən onu sevirəm... Əlbəttə...
Dieqo ata. Amma bununla belə, yenə də ondan gizlənirsən?
Bu vaxtacan atdan düşən süvarilərin ən gözəlindən. Hop! Və o,
artıq yerdədi. Elə bil quş uçub düşdü! Anandan soruş. Anan and

349