Page 513 - 1-ci cild

Êîáî Àáå

Ata. Olsun… Bağışlamaq istəmir, bağışlamasın… Qoy lap
nifrət etsin, mənə təsir etmir… Sən də özünü buna
öyrəşdirməlisən.

Kişi (başqa tərzlə). Ata, bir də de!...
Ata. Nəyi?
Kişi. Nifrətlə bağlı dediklərini…
Ata. Hə, bu, mənə təsir etmir…
Kişi. Axı nə üçün sən belə tək-tənhasan?
Ata. Hər hansı bir binanı götür… Hündürə qalxdıqca ərazisi
kiçilir…
Kişi. Bax elə buna görə də mən daima qorxu içindəyəm!
Ata. Sənin kimi zəif xarakterli bir adam o binanın son
mərtəbəsinə çatmamış həlak olacaq.
Kişi (nifrətlə). Gərək o qədər mətin adam olasan ki, bütün
ətrafındakıların nifrətinə dözəsən!.. Ətrafda kim varsa, hamısını
düşmən hesab edəsən!.. O qədər tənha olasan ki, hətta ailən də
sənin tənhalığının miqyasını təsəvvür edə bilməsin!.. Ancaq bu
cür bir insan olmalısan ki, heç müharibə də səni sındıra bilməsin!..
Ata. Bəsdir boş-boş danışdın! Nə oldu, Tosikonu çağırın
da!..
Kişi. Neynirsən onu?
Ata. Ən yaxşısı budur ki, buna bilavasitə marağı olan adamla
danışasan… Qoy o özü təsdiq etsin ki, bu, yalandır!.. Guya mən
getməyə o qədər tələsirəm ki, sənin də başının üstündən hərəkət
edirəm… Yalandır… Yagi, tez elə, Tosikonu çağır, gəlsin!
Kişi. Dayan… (Nökəri saxlayır.) Ata, o vaxtdan bəri mən
çox fikirləşmişəm. Sən mənimçin kim olmusan, ata?
Ata (karıxmış). Bəyəm bilmirsən? Valideyn.
Kişi. Bu mənada düz deyirsən, məni həyata sən gətirmisən…
Ancaq bütün bu illər ərzində mən sənin çox möhkəm bir insan
olduğuna inanırdım, ata…
Ata. Çox möhkəm?
Kişi. Bir qadın isə məni bu yanlış fikirdən döndərdi… Sənin
nəsihətlərinə sözsüz əməl etsəm, qərara alsam ki, hamını, o

513