Page 417 - 1-ci cild

Åæåí Èîíåñêî

Meşədə parıldayırdı par-par
Marmon böcəyi.5
Alışıb-yandı daşlar,
Alışıb-yandı qala,
Alışıb-yandı bu kiçik meşə.
Bütün ərlər alışıb-yandı,
Alışıb-yandı bütün arvadlar,
Alışıb-yandı balıqlar,
Alışıb-yandı quşlar,
Su da alışıb-yandı,
Göy də alışıb-yandı,
Alışıb-yandı kül də,
Tüstü də alışıb-yandı,
Alov da alışıb-yandı,
Hər şey alışıb-yandı,
Alışıb-yandı hər şey.

Meri şeir oxuduqca Smitlər də onu yavaş-yavaş
itələyərək qapıdan çıxarırlar.

ONUNCU ŞƏKİL

Həmin iştirakçılar Merisiz.

X-m Marten. Adamın tükləri biz-biz olur…
C-b Marten. Ancaq hər halda, bu şeirdə bu qədər alov var…
Brandmayor. Məncə, çox gözəl şeirdir.
X-m Smit. Ancaq…
C-b Smit. Siz şişirdirsiz…
Brandmayor. Bilirsiz, ola bilər… bütün bunlar, əlbəttə, sub-
yektivdi… ancaq… bu, mənim dünyagörüşümdür. Mənim
arzularımdır. Mənim idealımdır… Və bu şeir mənim yadıma saldı
ki, getmək vaxtıdır. Sizin saatınız yoxdur, ancaq deməliyəm ki,

417