Page 241 - Patriarxın payızı

PATRİARXIN PAYIZI

İqnasio Saens de la Barra sakitcә: “Qәtiyyәn, general! Siz
hökumәt yox, hakimiyyәtsiniz!” – deyә izah edirdi.
Axşamlar о darıxmaqdan üzülә-üzülә domino oynayır,
tәrәf- müqabillәrinin әn usta oyunçu olmasına baxma-
yaraq cаnınа dоlаn sıxıntıdan xilas ola bilmir, nә qәdәr
bic fәndlәrlә üzlәşsә dә, bircә partiya belә uduzmaq ona
müyәssәr olmurdu, naharı hәr dәfә, әn azı, bir saat ona
görә gözlәmәli olurdu ki, nәzarәtçilәr hәr tikәnin dadına
bircә-bircә baxmadan onu stola yaxın buraxmırdılar, gizli
divar mücrülәrindәn içi bal dolu bankalar yoxa çıxmağa
başlamışdı… odur ki Saens de la Barraya şikayәtlәnib:
“Bu nеcә hakimiyyәtdi? – dеyirdi. – Mәgәr mәn belә
hakimiyyәt deyirdim?” Saens de la Barra da cavab verirdi
ki, ayrı cür hakimiyyәt olmur. “Olanı budur, general!”
Bir zamanların büsatlı cәnnәt hәyatı – istirahәt
günlәrinin şıdırğı аlvеr gеdәn bazarını xatırladan saray
hәyatı indi letargik yuxuya çevrildi vә о, yerli radionun
nakam sevgi barәdә hәr gün dörd saat sәslәndirdiyi ro-
mana qulaq asmağın intizarında yeni hәyatını yaşamağa
başladı… o, romanın hәr fәslini әlindә meyvә şirәsi dolu
stәkan, tor yellәncәyindә uzana-uzana dinlәyir, gözlәri
dolur, növbәti fәsil bitib-başa çatandan sonra radioro -
manın baş qәhrәmanı olan cavan qızın ölüb-ölmәyәcәyi
sualıyla özünü üzüb әldәn salırdı. Xose İqnasio Saens de
la Barra onun üçün bu barәdә dә informasiya toplayıb
xәbәr verdi ki: “Bәli, general, qız ölәcәk!” “Qoy ölmәsin,
lәnәt şeytana! – göstәriş verdi. – Qoy bütün insаnlar kimi
әrә gedib uşaq doğsun, sonra qocalıb ölsün!” Vә Saens
de la Barra generalın hakimiyyәt illüziyaları rahatlığı
üçün ssenarini dәyişdirmәyi әmr etdi. Hәmin gündәn
sonra radioromanların qәhrәmanları onun icazәsi ol-
madan ölmür, әsәrin keçmiş fәsillәrindә ölmüş personaj -
lar onun arzusuyla dirilir, mәnfi qәhrәmanlar vaxtından
әvvәl cәzalandırılır, müsbәt qәhrәmanlar xoşbәxt olurdu- 241
lar; bütün bu xoşbәxtliklәr onun әmriylә baş tutur, bu, öz
növbәsindә, әlәgәlmәz fәaliyyәt illüziyası yaradaraq