Page 217 - Patriarxın payızı

PATRİARXIN PAYIZI

müşdülәr, külәk dә hаmısını trapesiyaqarışıq dәnizә
salmışdı. Bu dәlisov qasırğa göyәrtәsindә, sonradan
Ruben Dario adı ilә mәşhurlaşan gәnc şair Feliks Ruben
Qarsia Sarmentonun gәldiyi banandaşıyan gәmini dә az
qala batıracaqdı; gәmi yalnız qasırğa dayanandan düz bir
saat sonra bizim limana daxil ola bildi.
Günorta saat dörd olardı ki, qasırğanın tәzәlәdiyi hava
cücülәrin şәn vızıltısıyla dolmuş, dәniz sakitlәşmişdi…
Əlahәzrәt öz yataq otağının pәncәrәsindәn boylanıb
qasırğanın çalxalayаrаq sağ böyrü üstә yıxdığı vә indi
heysiz-heysiz limanın qızılı, hamar sularında yırğаlаnаn
ağ gәmini gördü; kapitan sükanın arxasında dayanmışdı
vә gәminin geriyә yön almasına şәxsәn özü rәhbәrlik
edirdi; kapitanın yanında әynindә tünd mahud gödәkcә
vә ikibortlu jilet olan sәrnişin dаyаnmışdı. Bu adam
haqqında general növbәti bazar gününәdәk heç nә
eşitmәmişdi, bazar günü isә Letisiya Nasareno әrindәn
ağlasığmaz bir şey xahiş elәmişdi: “İstәyirәm, bu axşam
Milli Teatra – poeziya gecәsinә gedәk!” O, Letisiya ilә
bu poeziya gecәsinә getmәyә razılıq vermişdi. Hәmin
axşam biz prezidenti düz üç saat havasız zalın istisindәn
tәr tökә-tökә, ayaq üstә, tәdbirdәn bir neçә dәqiqә әvvәl
mәcburәn әynimizә geydirilәn parad kostyumlarında
boğula-boğula gözlәdik. Vә nәhayәt, milli himn sәslәndi
vә biz tafta paltarının üstündәn boynuna qara tülkü dәrisi
salmış, başında buruq lәlәkli şlyapa, dolubәdәnli rahi -
bәnin göründüyü dövlәt lojasına sarı çönüb әl çаlmаğа
bаşlаdıq; alqışlara mәhәl qoymayan qadın general
mundiri geymiş uşağını yanında oturtdu, oğlan isә zanbaq
rәnginә çalan әlcәyini çıxarıb camaata әl elәdi; anasına
görә, qәdim vaxtların şahzadәlәri camaatı bu cür
salamlayırmış. Hökumәt lojasında daha heç kim gözә
dәymirdi, lakin prezident orаdaydı, biz onun gözәgö -
rünmәz iştirakını – dinc qәlbimizin sakitliyini poeziyanın 217
üsyankar havasından qoruyan insanın iştirakını hiss
edirdik… Аxı bizim sevgi hissimizin ölçüsünü, ümu -