Page 10 - "Dünya yuxutək əriyir..."

ağrı, nisgil, insan nisgili və ağrıları qəbilindən
olmayan, nə iləsə yağışın, daşqının, zəlzələnin ha-
lını, bəzən tənha, lal gecələrin tanış, çıxılmaz sa-
kitliyini andıran, tamamilə fərqli ağrı, fərqli nisgildir.
İlahi Sevgidən və Mərhəmətdən bədirlənmiş bu
aləmi islanmadan, üşümədən, trətmədən tərk
etmək, oralardan sakitcə uzaqlaşmaq olmur.

Yenə yara vuruldu,
Ruhum soluxdu gültək.
Qırıq misralarımın
İçindən düşdü ürək…

Ürəyim qaya kimi
Çırpıldı uçrumlara.
Sən ruhuma rəhm elə,
İlahi, qaçım hara?

Çırpınır yazıq ruhum
Qəfəsində quş kimi.
Çırpınır dənizlərdə
Batmış əzizim kimi.

Boğulur… yox iradəm
Ruhumu çıxarmağa.
İstəyirəm, amma, yox,
Güc yoxdu ağlamağa.

Nə dəyişdi qəfildən?
Qışmış demə, qar yağır…
Sən demə, şaxta imiş,
Nə biləydim mən-fağır?

10 / 11