Page 53 - "Bildirçin və payız"
P. 53
Áèëäèð÷èí âÿ ïàéûç
sizin ev әl-Hәramda idi. Atan vәkil kimi çalışırdı,
atamla da yaxşı münasibәtlәr saxlayırdı. Ailәvi gediş-
gәlişimiz var idi. İndiki kimi gözәl idin. Elә hәmin
vaxtdan sәndәn xoşum gәlirdi. Yadına gәlir o günlәr?
Sәlva dodağının ucunda sezilәn tәbәssümü
gizlәtmәyә çalışdı.
– Az-maz xatırlayıram. Ən çox yadıma gәlәn
peyğәmbәrin doğum günü sizdә atәşfәşanlığın
olmasıdır. Amma mәnә qarşı nәsә hiss elәdiyini
bilmirdim.
İsa başını әsdirib mәnalı tәrzdә gülümsәdi, sanki
bununla özü dә hiss etmәdәn hansısa siyasәtçini
yamsılayırdı.
– Heç kim bilmirdi. Bir dәnә mәrhum atamdan
başqa. Bir dәfә sәninlә belәcә yaxın-yaxın әylәşmişdik.
Diqqәtlә gözlәrinә baxırdım. Birdәn yanağından
öpdüm. Atam bunu görmüşdü.
– Yox. Bu, olmamışdı, – Sәlva bәrkdәn qışqırıb
dillәndi.
– Olmuşdu, – İsa onun әlindәn tutub sakitlәşdirdi.
– Bu, sәnin uşaqlığın kimi mәsum, günahsız bir öpüş
idi.
– Axı sәn o vaxt uşaq deyildin!
– Amma sәn uşaq idin. O vaxt atam mәnә demişdi:
“Çalış, ona layiq olasan. Nә vaxt layiq olsan, atasının
yanına gedib onu sәnin üçün istәyәrәm”. Atamdan
mәndәn nә tәlәb olunduğunu soruşdum. O isә
cavabında dedi: “Əli bәy Süleyman әzizimizdir. Biz
hәm dә qohumuq. Onunla danışmaq mәnlikdir. Sәnin
öhdәnә düşәn isә Süsәn xanımı razı salmaqdır. Onu
53
sizin ev әl-Hәramda idi. Atan vәkil kimi çalışırdı,
atamla da yaxşı münasibәtlәr saxlayırdı. Ailәvi gediş-
gәlişimiz var idi. İndiki kimi gözәl idin. Elә hәmin
vaxtdan sәndәn xoşum gәlirdi. Yadına gәlir o günlәr?
Sәlva dodağının ucunda sezilәn tәbәssümü
gizlәtmәyә çalışdı.
– Az-maz xatırlayıram. Ən çox yadıma gәlәn
peyğәmbәrin doğum günü sizdә atәşfәşanlığın
olmasıdır. Amma mәnә qarşı nәsә hiss elәdiyini
bilmirdim.
İsa başını әsdirib mәnalı tәrzdә gülümsәdi, sanki
bununla özü dә hiss etmәdәn hansısa siyasәtçini
yamsılayırdı.
– Heç kim bilmirdi. Bir dәnә mәrhum atamdan
başqa. Bir dәfә sәninlә belәcә yaxın-yaxın әylәşmişdik.
Diqqәtlә gözlәrinә baxırdım. Birdәn yanağından
öpdüm. Atam bunu görmüşdü.
– Yox. Bu, olmamışdı, – Sәlva bәrkdәn qışqırıb
dillәndi.
– Olmuşdu, – İsa onun әlindәn tutub sakitlәşdirdi.
– Bu, sәnin uşaqlığın kimi mәsum, günahsız bir öpüş
idi.
– Axı sәn o vaxt uşaq deyildin!
– Amma sәn uşaq idin. O vaxt atam mәnә demişdi:
“Çalış, ona layiq olasan. Nә vaxt layiq olsan, atasının
yanına gedib onu sәnin üçün istәyәrәm”. Atamdan
mәndәn nә tәlәb olunduğunu soruşdum. O isә
cavabında dedi: “Əli bәy Süleyman әzizimizdir. Biz
hәm dә qohumuq. Onunla danışmaq mәnlikdir. Sәnin
öhdәnә düşәn isә Süsәn xanımı razı salmaqdır. Onu
53
