Page 361 - "Bildirçin və payız"

Ùåêàéÿëÿð

әvvәl-axır buna mәcbur qaldı. Göy üzünә qara bulud-
lar gәldiyindәn o, bozumtul vә şişkin görünürdü. Bu
da ev sahibi – zavallı palma ağacı altında skamyada
oturub.

– Sәn çox qәmgin görünürsәn, deyәsәn, sәhәrki
söhbәtimiz xәtrinә dәyib? – ev sahibi xәbәr aldı.

O, inkar әlamәti olaraq başını yellәdi. Ev sahibi bu
dәfә alçaq sәslә soruşdu:

– Düz söhbәtdir? Deyirlәr...
– Hә, hә, – o, qocanın sözünü kobud şәkildә kәsdi.
– Mama hәkimini mәnim iki addımlığımda
öldürüblәr. Mәn isә hәmin vaxt kafedә yuxulamışdım.
Bax belә!
– Oğul, mәn istәmәzdim...
– Mәn onun qışqırığını eşitmәmişәm, – yenә onun
sözünü kәsdi, – bәzi adamlar isә eşitdiyimi, amma
özümü yatmış kimi göstәrdiyimi iddia edir.
Ev sahibi ona yaxınlaşıb, üzrxahlıq etdi. Qolundan
tutub yanında otuzdurdu.
– Biz sәnin rәhmәtlik atanla yaxın dost idik, oğul.
– Uzun müddәt ikisi dә susdu. Sonra o, getmәk üçün
qocadan icazә istәdi. Ev sahibi qapıya qәdәr onu
ötürüb, sonda qulağına tanış sözlәri pıçıldadı: – Sәhәr
dediklәrimi nәzәrә al, o ruhlarla bağlı gecә
qonaqlıqlarını deyirәm.
Oğlan güc-bәla ilә, sürünә-sürünә özünü otağa
salıb, çarpayıya atdı. Gözlәrini yumub mızıldandı:
– Yuxuya gedib, çoxlu-çoxlu yatmalıyam. Mәnә bir
ömürlük yuxu lazımdır...

361