Page 349 - "Bildirçin və payız"

Ùåêàéÿëÿð

– Bu, yaxşı әlamәtdir?
– Əlbә ә.
– Buna görә dә getmәk lazımdır?
– Amma biz hәlә bacardığımız yaxşılığın hamısını
elәyib qurtarmamışıq.
– Bәs babam elәyib?
– Hә.
– Misal üçün, nә elәyib?
– Ev tikib, bağ salıb.
– Bәs dayıoğlum Tutu neylәyib?
Ata ümidsiz halda arvadına baxıb kömәk istәdi.
Sonra mәcburәn özü cavab vermәli oldu:
– O da getmәmişdәn qabaq bir evcik tikmişdi.
– Bәs qonşunun oğlu Lulu necә, o da yuxarı
gedәcәk? O ki mәni hәr dәfә döyür, heç bir yaxşı iş dә
görmür.
– O, avaradır.
– O da ölәcәk?
– Allah nә vaxt istәsә, hә.
– Yaxşı heç bir iş görmәsә belә?
– Hamı ölәcәk. Kim yaxşı әmәllәrә sahibdir, Alla-
hın yanına gedәcәk, pislik elәyәnlәr isә odda yanacaq.
Qız dәrindәn nәfәs aldı, bir az susdu. Ata isә
tamamilә әldәn düşdüyünü hiss elәdi. Onu narahat
edәn bir mәsәlә varıydı – görәn suallara düzgün cavab
verә bilmişdi? Qızının verdiyi bu suallar ata qәlbinin
dәrinliyindәki bütün şübhәlәri indi tam üzә
çıxarmışdı.
Qızcığaz durub-durub birdәn yenә qayıtdı:

349