Page 265 - "Bildirçin və payız"

Ùåêàéÿëÿð

– Salam, әmi!
Qәzeti bir kәnara qoyaraq sevinc dolu nәzәrlәrlә
qonşu bağa tәrәf boylandı. Sәslәyәn qonşunun qızı idi.
Onun Əbdürrәhmana baxan qara gözlәrindәn
mәsumluq vә sadәlövhlük yağırdı. Əbdürrәhmana bir
anlıq elә gәldi ki, sifәtinә sanki jasmin әtirli sәrin, xәfif
yel vurdu.
– Xoş gördük sәni, Samara!
Qız gülümsәyәrәk yanındakı balaca ağ iti ilә oyna-
maqda davam etdi. On altı yaşlı bu qızın füsunkar
siması, qәdd-qamәti, gәnclik tәravәtli qәnirsiz
gözәlliyini tәcәssüm etdirirdi.
– Bu gün halı necәdir? – Əbdürrәhman iti
göstәrәrәk soruşdu.
– Şükür Allaha, sağalıb.
– Görünür, İsgәndәriyyәnin havası ona düşmәyib,
– gülümsәyәrәk dedi.
– Əksinә, orda bütün günü sahildә sevindiyindәn
ora-bura qaçırdı.
Samaranın günәşdәn qaralmış sifәtinә nәzәr
yetirәn Əbdürrәhman tәәccübünü yumşaq tәrzdә
bildirdi:
– Nә yaman qaralmısan!
Samaranı bәrk gülmәk tutdu. Elә bu an it yerindәn
götürüldü. Qız da çevrilәrәk onun arxasınca qaçdı.
Samaranın hәyәtdә görünmәsi ilә Əbdürrәhmanın
sifәtindә sübh tezdәn sezilәn ciddilik yox olub, yerini
hәlimliyә verdi. İndi onun ürәyindә sevinc vә arzu
dolu hisslәr baş qaldırmışdı. Samaranın stulda oturub
itlә oynamasına arabir gizlin-gizlin tamaşa etmәk ona

265