Page 201 - "Bildirçin və payız"

Çöëìÿò ýåúÿäÿí èøûãëû ñàáàùà

***
Günortadan sonra evdә istidәn birtәhәr olduğum-
dan kafeyә yollanmaq qәrarına gәldim. Hara olsa
gedәrdim, bir anlıq da olsa bu cansıxıcı, divarlarından
hәbsxana ab-havası yağan mәnzildә oturmaq
istәmirdim. Köhnә tanışlardan kimsә qalmayıb.
Əksәriyyәti bu dünyadan tez köçüb, sağ qalan az bir
qismi isә, hәyat şәhәrin küçәlәrinә sәpәlәyib. Əbu
Xaudә küçәsi ilә әl-Ceyş meydanındakı “Uğur” kafesi
arasındakı yol müasirliyi ilә diqqәt çәkir: tәzә salınmış
sәkilәr, qaynayan insan kütlәsi, dәhşәtli qışqırıq
sәslәri, yan-yana düzülmüş müxtәlif markalı maşınlar,
әtrafı bürümüş toz-torpaq. Haçansa bu yerdә hökm
sürәn sakitlik vә gözoxşayan gözәlliyi indi, ancaq
arzulamaq olar. Hәmada әt-Tartuşi dә görmәyә adәt
etdiyimiz yerdәdir – kafenin yanında stol arxasında
oturub mәni gözlәyir. O, pensiyaya mәndәn beş il
qabaq çıxıb. Qocalıq vә tәnhalıq onunla tanışlığımızın
әsas sәbәbkarları olmuşdu. Yaşından xeyli böyük
görsәnir. Üzündәki qırışlar onu o saat әlә verir, yaşlı,
xırıltılı sәsi dә qocalığın әyani sübutudur. Saçları qar
kimi ağappaq, qaşları ağır mәftillәrtәk göz qapağına
sarı әyilmiş, baxışları sönük olsa da, davranışı yaşını
göstәrmir – çox söhbәtcil vә şәn adamdır. O da mәnim
kimi tәnhadır, lakin bu tәnhalıq mәnimkindәn bir
qәdәr fәrqlidir. Dostları yoxdursa da, ailәsi hәr zaman
mәnәn yanındadır: işlәrindә uğur qazanan oğlanları
ayrı-ayrı nazirliklәrdә çalışır, özü isә, әş-Şәrfa küçә-
sindәki evlәrindә arvadı ilә baş-başa qalır.

201