Page 195 - "Bildirçin və payız"

Áèëäèð÷èí âÿ ïàéûç

bilmәyin ki, başqasının düşdüyü acınacaqlı vәziyyәt
mәni sevindirir. Yox, elә deyil! Bu xüsusiyyәt mәnә
yaddır, vallah elәdir... Hә a deyәrdim, bir az yazığım
da gәlir...

– Siz Allah, canıyananlığınızı özünüzә saxlayın! –
İsa narazı halda onun sözünü kәsdi.

– Xahiş edirәm, әsәbilәşmәyin! Zәhlәtökәnlik
elәmәk istәmirәm, sadәcә sizinlә söhbәtim vardı...

– Nә barәdә?
– Bu dünya barәdә.
İsa hiss elәyirdi ki, konyakın tәsirindәn hәlә çıxa
bilmәyib, söhbәt elәmәk halında olmadığını
bildiyindәn sakitcә dedi:
– Mәni day heç nә maraqlandırmır.
– Mәni isә hәr şey maraqlandırır...
– Mәgәr siz görmürsünüz ki, dünya yeknәsәq vә
darıxdırıcıdır?
– Mәnim darıxmağa vaxtım yoxdur.
– Darıxmamaq üçün neylәyirsiniz?
– Çәtinliklәrә әhәmiyyәt vermirәm, sınaqları
gülәrәk qarşılayıram, hәyatı olduğu kimi qәbul
edirәm.
İsa susdu.
– Görürәm, mәnimlә danışmağa hәvәsiniz yoxdur,
– gәnc ayağa qalxdı. – Sizi narahat elәmәyәcәyәm.
İsa onun arxasınca uzun müddәt baxdı. Gәnc
gözdәn itdikdә söhbәti davam etdirmәdiyinә tәәssüf
etdi. Axı bu adamın heç bir pis niyyәti yoxuydu!
Onunla danışmaq lazım idi. Yaxşı olar, gedim ona
çatım.

195