Page 19 - "Bildirçin və payız"

Áèëäèð÷èí âÿ ïàéûç

әtrafa şölә saçırdı. Demәk olar, bütün mağazaların
qapıları sındırılmış, içindә olan malların oğurlananı
oğurlanmış, qalanı isә yerә sәpәlәnmişdi. Toplu
halında yüyürәn insanlar sahilә çatmaq üçün bir-biri
ilә qovğada olan dalğalara bәnzәyirdi. Ən pisi isә bu
dәlixanaya mane olası bir nәfәr yox idi.

“Bu da qәzәbli Qahirә. İnqilab edәn Qahirә. Lakin
bütün qәzәbini hәqiqi düşmәnlәri üstünә tökmәkdәn,
hayıfını onlardan çıxarmaqdansa, küçәlәrdә öz
әhalisinә qarşı zorakılıq tәtbiq edir, özünәmәxsus olan
tikililәri viran qoyur. Buna ancaq bir ad vermәk olar:
intihar. Görәn, axırımız necә olacaq?” – deyә İsa qorxu
vә dәhşәt içindә düşünürdü, böyük bir fәlakәtin
yaxınlaşdığını xәbәr verәn hәyәcan tәbili qәlbinin
dәrinliklәrindә çalınmağa başlayırdı; içindә getdikcә
baş qaldıran bәdbin bir hiss bu gün baş verәnlәrin hәlә
başlanğıc olduğunu, әsl faciәnin isә hәlә sabahın
örtüyü altında gizlәndiyini deyirdi.

Ola bilsin, onun üçün qiymәtli olan hәr bir şey indi
tәhlükә altındadır (tәhlükәnin mәnbәyi tәkcә ingilislәr
deyildi): Qahirәnin sabit hәyat tәrzi, kanal әtrafında
aparılan mübarizә, hökumәtin taleyi, müvafiq olaraq
da, onun bir parçası kimi, öz taleyi. Sanki Nuhun
tufanı qopan kimi hökumәt dә, partiya da, sonda onun
özü dә suya qәrq olacaq. Nә qәdәr çalışırdısa da,
beyninә girmiş qorxu hissini özündәn uzaqlaşdıra
bilmirdi. Əksinә, bu hiss getdikcә qәlbinin dәrin
qatlarına nüfuz edәrәk az qala iradәsini sındırırdı.
Əslinә qalanda, alışdığı bu mәnzәrә – dağılmış, yanıb
kül olmuş tikililәr, xarabalığa çevrilmiş şәhәr vә

19