Page 17 - "Bildirçin və payız"
P. 17
Áèëäèð÷èí âÿ ïàéûç
Dünәnki hadisәlәr heç cürә beynindәn çıxmırdı;
canlı şahidi olduğu qanlı toqquşmalar, döyüş
sәhnәlәri, polis qüvvәlәri ilә nümayişçilәrin
qarşıdurması vә әliyalın insanların göstәrdiyi
qәhrәmanlıq gözlәri önünә gәldi. Bir gәnc fәdainin
qәzәbli sәsi hәlә dә qulaqlarında sәslәnirdi:
– Hanı sizin hökumәt!... İndi bu, nә demәkdir?..
Mәgәr “ayağa qalxıb mübarizә aparın!” – deyәn siz
deyildiniz? Sözü deyib, sonra da qaçıb hansısa deşiyә
girirsiniz.
Karıxıb qalmış İsa birtәhәr özünü toparlayıb bu
gәncә cavab verә bildi:
– Sözlәrindә hәqiqәt var... Elә buna görә dә, burda,
sizin yanınızdayam.
– Bizә silah lazımdır, – gәnc bayaqkından da bәrk
qışqırdı. – Niyә bizә silah vermirsiniz?
– Hәlә ki, buna imkanımız yoxdur. Hökumәt çәtin
anlar yaşayır.
– Bәs bizim halımız necә olsun? Bәyәm bizim
imkanımız var? Evlәri dağılıb viran qalmış, yurd-
yuvalarından didәrgin düşmüş insanlar neylәsin?
– Mәlumatım var, – İsa cavab verdi. – Böyüklәrimiz
dә bundan xәbәrdardır. Bir azca sәbr elәmәk lazımdır.
Əlimizdәn gәlәni artıqlaması ilә edәcәyik.
– Onda yolunuz açıq olsun!
Gәnc fәdai bu sözlәrlә sanki onu әlә salırdı. Hәr
şeyi başa düşdük dә, Qahirәdә nә baş vermiş
olduğunu öyrәnә bilmәdik.
Vağzalda bir dәnә dә olsun, taksiyә rast gәlmәdi.
Yaxınlıqdakı meydanda adamlar qarışqa kimi qayna-
17
Dünәnki hadisәlәr heç cürә beynindәn çıxmırdı;
canlı şahidi olduğu qanlı toqquşmalar, döyüş
sәhnәlәri, polis qüvvәlәri ilә nümayişçilәrin
qarşıdurması vә әliyalın insanların göstәrdiyi
qәhrәmanlıq gözlәri önünә gәldi. Bir gәnc fәdainin
qәzәbli sәsi hәlә dә qulaqlarında sәslәnirdi:
– Hanı sizin hökumәt!... İndi bu, nә demәkdir?..
Mәgәr “ayağa qalxıb mübarizә aparın!” – deyәn siz
deyildiniz? Sözü deyib, sonra da qaçıb hansısa deşiyә
girirsiniz.
Karıxıb qalmış İsa birtәhәr özünü toparlayıb bu
gәncә cavab verә bildi:
– Sözlәrindә hәqiqәt var... Elә buna görә dә, burda,
sizin yanınızdayam.
– Bizә silah lazımdır, – gәnc bayaqkından da bәrk
qışqırdı. – Niyә bizә silah vermirsiniz?
– Hәlә ki, buna imkanımız yoxdur. Hökumәt çәtin
anlar yaşayır.
– Bәs bizim halımız necә olsun? Bәyәm bizim
imkanımız var? Evlәri dağılıb viran qalmış, yurd-
yuvalarından didәrgin düşmüş insanlar neylәsin?
– Mәlumatım var, – İsa cavab verdi. – Böyüklәrimiz
dә bundan xәbәrdardır. Bir azca sәbr elәmәk lazımdır.
Əlimizdәn gәlәni artıqlaması ilә edәcәyik.
– Onda yolunuz açıq olsun!
Gәnc fәdai bu sözlәrlә sanki onu әlә salırdı. Hәr
şeyi başa düşdük dә, Qahirәdә nә baş vermiş
olduğunu öyrәnә bilmәdik.
Vağzalda bir dәnә dә olsun, taksiyә rast gәlmәdi.
Yaxınlıqdakı meydanda adamlar qarışqa kimi qayna-
17
