Page 173 - "Bildirçin və payız"

Áèëäèð÷èí âÿ ïàéûç

Qayınanası da ki, çox güman, evdәki qayğılarından
danışır, hәmçinin İsanın da vaxtilә işdә xәtir-
hörmәtinin olmadığını, buna görә dә qovulduğunu
deyib qızının qulağını doldurur. Axı bu, ağ yalandır!
Hardan baxsan, qızı evdәn qovulmağa layiqdir.
Fikirlәşәndә belә adamın tükü ürpәşir; arvad olasan,
özü dә sonsuz, hәlә üstәgәl, on yaş әrindәn böyük, bu,
lap ağ olar.

Sonuncu poker partiyasına sәhәrә yaxın yekun vu-
ruldu. İsa evdә onu gözlәyәn mәnzәrәni gözlәri önünә
gәtirәndә kefi korlandı. Küçәyә çıxdı, ardınca da
dostları kafeni tәrk etdilәr. Çöldә sakitlik idi. Havada
şeh qoxusu vardı. Göyümtül qara sәthi sübh günәşinin
şüaları ilә parıldayan dәniz bu sәhәr bir qәdәr narahat
görünürdü.

Şeyx әt-Tәvvabı bәrk әsnәmә tutdu.
– Günün bu saatı adama necә lәzzәt elәyir! – deyib
dodaqlarını tәrpәtdi, mızıldana-mızıldana sübh duası
oxudu.
– Xüsusilә dә udanlara, – İsa güldü.
– Mәn nә udmuşam, nә dә ki, uduzmuşam, elә
yerimdә saymışam, – şeyx cavab verdi. Bir az ara verib
әlavә etdi: – İsa, ancaq sәn yaman güclü oyunçusan!..
İstәnilәn halda, ikimiz dә uduzanlar dәstәsindәyik.
İsa şeyxin atmacasını yaxşı başa düşürdü, ona görә
dә belә cavab verdi:
– Dünyanın kәramәti bura qәdәrdir, neylәmәk
olar?! Mәgәr biz belә hәyata layiq idik?! Deyәk ki, biz
sәhv etmişik. Kim axı sәhv elәmәyib ki?! Dövlәt niyә
bizdәn imtina elәdi? Biz onun qayğısına ananın

173